Tag: sansewieria

Sansewieria odmiany – o których należy wspomnieć?

Sansewieria jest rośliną tropikalną, która się wywodzi bezpośrednio ze stepów afrykańskich. Wyróżniamy około siedemdziesięciu gatunków roślin. Oryginalny kwiat możemy być z łatwością hodowany przez amatorów początkujących roślin doniczkowych. Wężownica jest odporna na popełniane uprawowe błędy, źle reagując jedynie na podlewanie nadmierne. Poznajmy odmiany tej piękności pochodzącej ze stepu.

Sansewieria odmiany

Jeśli chodzi o Sansewieria odmiany to najbardziej popularną odmianą jest odmiana Futura Superba. Jest to odmiana bardzo dekoracyjna. Długie orz ciemnozielone liście są skręcone delikatnie spiralnie. Ich ozdobą są prążki jasnozielone oraz także obrzeżenia złociste. Podobnie jak inne odmiany znosi świetnie trudne uprawowe warunki. Niewielka ilość wody, niedostateczne oświetlenie czy też przedłużające się okresy suszy nie są żadnym problemem. Wyprostowane oryginalnie kępy rośliny tropikalnej rosną dobrze w miejscach o oświetleniu rozproszonym. Niezmiernie ważnym zabiegiem jest podlewanie oszczędne. Odmiana Superba wymaga podlania dopiero, gdy górna warstwa podłoża przeschnie. Kwiat doniczkowy wymaga zasilania raz w miesiącu.

Kolejną odmianą jest odmiana Laurentii. Jest to niezmiernie atrakcyjny doniczkowy kwiat. Kwiat ten osiąga do stu pięćdziesięciu centymetrów wysokości. Rosnące kępiasto sztywne liście zdobi obrzeżenie złociste oraz także poprzeczne prążki ciemnozielone. Kontrastują one z tłem jaśniejszym liściowej blaszki. Latem odmiana ta kwitnie. Na długim pędzie tworzą się drobne kwiaty, o bardzo przyjemnym oraz delikatnym zapachu. Roślina należy do odmiany raczej wolno rosnącej oraz tolerancyjnej na trudne uprawowe warunki. Właściwa uprawa tej odmiany głównie polega na dbałości o podlewanie rośliny dopiero, gdy przeschnie podłoże. Zbyt wilgotna lub mokra ziemia utrzymująca się jest przyczyną zamierania liści oraz jest przyczyną gnicia korzeni.

Kolejna odmiana

Kolejną odmianą, na którą warto zwrócić uwagę jest odmiana o nazwie Hahnii Black. Należy ona do karłowej odmiany. Dorasta jedynie do dwudziestu centymetrów wysokości. Wyjątkowość tejże odmiany zapewnia naprawdę oryginalny oraz zaokrąglony pokrój. Ciemnozielona, prawie czarne liście są ujęte w rozety. Znowu uprawa rośliny nie przedstawia kompletnie żadnych problemów. Hahnii Black rozwija się świetnie w miejscach, które są lekko zacienione. Podlewanie przeprowadza się bezpośrednio po przeschnięciu podłoża, a raz w miesiącu roślinę należy nawozić wieloskładnikowymi nawozami.

Warto poszerzyć swoją kolekcję o kolejne odmiany.

Sansewieria Moonshine – cóż to za kwiat?

Jest to przepiękna odmiana o dekoracyjnym, zielono-srebrzystym ulistnieniu. Roślina ta dorasta do około siedemdziesięciu centymetrów wysokości.

Charakterystyka Sansewieria Moonshine

Sansewieria Moonshine posiada bardzo długie, sztywne, lekko skręcone oraz szerokie liście o bardzo ostrych końcach. Liściowa blaszka jest w kolorze srebrzysto-białym. Jest ona zdobiona ciemnozielonym oraz wąskim obrzeżeniem. Na powierzchni dodatkowo się pojawiają nieregularne, delikatne oraz poprzeczne smugi. Liście wzniesione ku górze wyrastają niezwykle blisko siebie. Tym samym tworzą gęste, zwarte, jak i także wyprostowane kępy. Obserwować dodatkowo można kontrast pomiędzy świeżymi liśćmi wyrastającymi o barwie bardzo jasnej, a starszymi, które razem z wiekiem ciemniej delikatnie. Jest to roślina bardzo oryginalna oraz modna. Okazuje się ona efektowną ozdobą każdego z naszych wnętrz.

Sansewieria z uwagi na swoją bardzo mocną odporność na brak wody jest nazywana rośliną niczym z żelaza. W zasadzie to wszystkie odmiany tej rośliny łączy to, że adaptują się dobrze do niezmiernie trudnych warunków mieszkania. Nie jest im straszne suche powietrze. Nie przeszkadza im także mała ilość dziennego światła czy też niedobór wody. Zaletę niewątpliwą jest także wzrost powolny, co się wiąże z całkowitym brakiem konieczności przesadzania częstego. Są to także rośliny długowieczne. Nadają się dla amatorów, a także pasują do wnętrz nowoczesnych. Ich kolejną zaletą jest samo działanie, które oczyszcza powietrze z toksyn. Są to idealne rośliny domowe, które filtrują powietrze, a do tego wytwarzają bardzo duże ilości tlenu.

Jakie są walory Sansewierii?

Na pewni wśród walor możemy wymienić: wyprostowane, sztywne i dekoracyjne liście, barwę niesamowitą srebrzysto-białą, zwarte oraz gęsty pokrój, niewymagająca, łatwa w uprawie, odporna na niedobór światła, susze, szkodniki oraz na choroby.

Sansewieria nie jest rośliną wymagającą. Jest dosyć łatwa w uprawie. Co więcej jest oporna na suszę. Idealne dla niej stanowisko to stanowiska jasno ze światłem rozproszonym lub też stanowisko pół cieniste. Roślina ta nie toleruje samego nadmiaru wody. Właśnie dlatego powinniśmy jej zapewnić dobry drenaż.

Podłoże musi być próchnicze, żyzne oraz przepuszczalne. Roślinę należy dopiero podlewać, gdy ziemia jest przesuszona zupełnie. Zasilamy ją nawozem płynnym wieloskładnikowym co trzy do czterech tygodni. Musimy także pamiętać, że roślina ta wybaczy nam każde zaniedbanie, oczywiście poza zalaniem ilością nadmierną wody. Zniesie świetnie sam niedobór wody, światła, nawozu czy też za ciasną donicę i to nawet przez niezmiernie długie tygodnie.

Sansewieria gwinejska – wymagania i uprawa

Sansewieria gwinejska, inaczej wężownica gwinejska, to domowa roślina ozdobna, która charakteryzuje się długimi, mięsistymi liśćmi przypominającymi szable. Warto mieć ja w domu, ponieważ oczyszcza powietrze z toksyn oraz zanieczyszczeń, oprócz tego jest bardzo łatwa w uprawie.

Sansewieria gwinejska — charakterystyka

Sansewieria gwinejska pochodzi z Afryki i należy do grupy roślin nazywanych sukulentami liściowymi. Ma strzelisty pokrój i wolno rośnie (po kilku latach dorasta maksymalnie do 120 cm wysokości). Roślina tworzy rozetę ozdobnych, mięsistych i długich liści, które przypominają szable. Liście są koloru ciemnozielonego z charakterystycznym pręgowanym jaśniejszym wzorkiem oraz jasnozielonymi brzegami. Niepozorne kwiaty w kolorze zielonkawo-żółtym rozwijają się zwykle na początku lata. Są zebrane na pędzie kwiatostanowym i wytwarzają słodkie krople. Sansewieria posiada grube kłącza oraz rozłogi.

Sansewieria gwinejska — wymagania i uprawa

Sansewieria gwinejska należy też do tzw. „żelaznych roślin”. Oznacza to, że jest bardzo wytrzymała i przeżywa nawet w bardzo niekorzystnych warunkach.

Roślina lubi stanowiska słoneczne, znosi również miejsca półcieniste. Dobrze rośnie w temperaturze pokojowej, przy czym zimą temperatura nie może spaść poniżej 13^oC. Sansewieria gwinejska nie lubi przelania. Należy również pamiętać, aby w trakcie podlewania nie nalać wody do środka rozety liściowej – będzie to powodować jej gnicie. Pomiędzy podlewaniami należy pozwolić przeschnąć górnej (2,5 cm) warstwie podłoża w doniczce. Sansewierię można nawozić (od wiosny do jesieni) raz na miesiąc nawozem do roślin o zielonych liściach.

Sansewieria gwinejska — najpopularniejsze odmiany

• Sansewieria Laurentii – ciemnozielone liście z ciemnożółtymi brzegami liści.
• Sansewieria Hahnii – ma niskorosnące, zwarte, rozesłane rozety liściowe, szerokie liście do 15 cm.
• Sansewieria Golden Hahnii – ma szerokie liście z żółtymi brzegami i pasami.

Sansewieria gwinejska Laurentii

Jeśli zaczynasz swoją przygodę z sansewierią, polecamy gatunek Laurentii. Roślina świetnie znosi warunki mieszkaniowe, jest niewymagająca i łatwa w uprawie. Posadzona w ładnej doniczce będzie doskonale się prezentowała i stanowiła elegancką ozdobę każdego wnętrza.

Gatunek Laurentii pochodzi z Afryki równikowej, stąd jego egzotyczna uroda oraz niewielkie wymagania i duża odporność. Sansewieria gwinejska Laurentil dorasta do około 100-150 cm wysokości, wytwarza grube, sztywne, wzniesione, mieczowate liście, które dość ściśle do siebie przylegają. Ciemnozielona powierzchnia blaszki liściowej o złotym obrzeżeniu zdobiona jest dodatkowo nieregularnymi, poprzecznymi, szaro-zielonymi pasami. Roślina kwitnie na początku lata. Wówczas pojawiają się niewielkie, biało-kremowe kwiaty, osadzone na długim pędzie. Nie są one zbyt ozdobne, jednak wydzielają przyjemny, mocny, słodkawy zapach.

Sansewieria gwinejska Laurentii — walory

• wyprostowany pokrój;
• mieczowate liście o złocistych brzegach;
• prążkowane zdobienia na blaszkach liściowych;
• powolny wzrost;
• bezproblemowa uprawa;
• bardzo duża tolerancja na suche powietrze i niedobór światła.

Sansewieria gwinejska Laurentii — wymagania

Sansewieria gwinejska jest łatwa w uprawie, świetnie zniesie niedobór wody, nawozu, światła oraz zbyt ciasną donicę nawet przez długie tygodnie. Najodpowiedniejsze będzie dla niej stanowisko jasne z rozproszonym światłem lub półcieniste. Roślina nie toleruje nadmiaru wody, dlatego najlepiej zapewnić jej odpowiedni drenaż. Podłoże powinno być dość żyzne, próchnicze, przepuszczalne. Sansewierię podlewamy dopiero w momencie, gdy ziemia jest zupełnie przesuszona. Zasilamy płynnym nawozem wieloskładnikowym co 3-4 tygodnie.

Sansewieria – roślina dla każdego

Sansewieria, inaczej zwana wężownicą, to roślina doniczkowa, której zaletą są dekoracyjne liście oraz łatwość uprawy. Warto mieć ją w domu, ponieważ oczyszcza powietrze z toksyn i zanieczyszczeń. Poznaj najpopularniejsze gatunki sansewerii i sprawdź warunki jej uprawy oraz pielęgnacji.

Sansewieria — roślina dla każdego

Rośliny spełniają wiele ważnych funkcji w naszym otoczeniu, oczyszczają m.in. powietrze z toksyn oraz zanieczyszczeń. Z tego powodu warto mieć je nie tylko w ogrodzie, ale także w domu oraz w pracy. Jeśli martwisz się, że nie poradzisz sobie z ich uprawa, mamy dla Ciebie dobrą wiadomość. Istnieją gatunki, które mają naprawdę niewielkie potrzeby i prawie nie wymagają uwagi. Należy do nich m.in. sansewieria, która z powodu swoich niewielkich wymagań uprawowych nazywana jest „żelazną rośliną”. Zniesie wiele, i wiele wybaczy, dlatego jest idealna dla początkujących, zapracowanych lub zapominalskich.

Sansewieria — gatunki do domowej uprawy

Sansewieria kwiat liczy ponad 70 gatunków, ale w uprawie domowej spotykanych jest zaledwie kilka. Najpopularniejsza jest sansewieria gwinejska (łac. Sansevieria trifasciata), która osiąga 1-1,5 m wysokości i tworzy wąskie, płaskie, mięsiste, sztywne, gładkie liście o mieczowatym kształcie i ciemnozielonej blaszce, ozdobionej jasnymi, poprzecznymi prążkami. W dobrych warunkach sansewieria gwinejska czasem zakwita, ale ponieważ żółtozielonkawe kwiaty nie są zbyt dekoracyjne, to właśnie liście pozostają największą ozdobą rośliny.

Atrakcyjne i kolorowe liście posiadają również następujące odmiany sansewierii:

• Sansewieria Futura Superba – liście dość szerokie, zielone, z żółtokremowym obrzeżem, o wysokości 30-50 cm,
• Sansewieria Silver Flame – liście szerokie, na brzegach ozdobione jaśniejszym wzorem, o wysokości 1-1,2 m.
• Sansewieria Gold Flame – liście szerokie, wzniesione, zielone, z żółtymi, podłużnymi pasami i smugami.
• Sansewieria Black Gold – liście ciemnozielone z żółtym, szerokim obrzeżem, o wysokości ok. 1 m.
• Sansewieria Moonshine – liście szerokie, niemal srebrzyste, o wysokości ok. 1 m.
• Sansewieria Hahnii – odmiana karłowa, liście szerokie, tworzące rozetę, zielone, o wysokości 30-40 cm.
• Sansewieria Golden Hahnii – odmiana karłowa, liście szerokie, zielone, z żółtym, bardzo szerokim obrzeżem, o wysokości ok. 40 cm.
• Sansewieria Laurentii – liście zielone, z żółtym obrzeżem, szerokie, wzniesione, o wysokości ok. 1,2 m.

Sansewieria — uprawa

Sansewieria najlepiej rośnie w przepuszczalnej, umiarkowanie wilgotnej, dość żyznej glebie o obojętnym lub zasadowym odczynie pH, ale zniesie też słabsze podłoże i przesuszenie. Bez wody może przetrwać nawet 3-4 tygodnie i chociaż wtedy jej liście stają się matowe i blade, to po podlaniu szybko odzyskują ładny i zdrowy wygląd. Sansewieria preferuje widne i jasne stanowiska z rozproszonym światłem, ale poradzi sobie także w półcieniu. Jedynie odmiany o kolorowych liściach potrzebują więcej światła, aby móc ładnie się wybarwić. Wybierając dla sansewierii miejsce uprawy, trzeba jednak pamiętać, że w pełnym słońcu jej liście mogą zostać poparzone, dlatego lepiej nie ustawiać jej bezpośrednio za szybą południowego okna.

Sansewieria nie potrzebuje systematycznego zasilania, dobrze znosi suche, zanieczyszczone powietrze i nie wymaga częstego przesadzania (będzie rosła nawet w zbyt ciasnej doniczce), ale z pewnością zaszkodzi jej nadmiar wody i zimno.

Ponieważ roślina należy do sukulentów, magazynuje wodę w mięsistych, skórzastych liściach i dużo lepiej znosi suszę niż zalanie. Jej płytki oraz delikatny system korzeniowy nie radzi sobie z nadmiarem wody i łatwo gnije, co dla rośliny często kończy się śmiercią.

Sansewieria nie przetrwa również w zimnych pomieszczeniach (temperatura nie może spadać poniżej 10 st. C), gdyż roślina lubi temperaturę pokojową (20-24 st. C), która tylko zimą może być nieznacznie niższa (17-20 st. C). Lepiej też nie wystawiać jej latem do ogrodu, gdyż zmienne warunki atmosferyczne nie wpływają dobrze na rozwój rośliny.

Sansewieria — rozmnażanie

Sansewieria to roślina ładnie prezentująca się wytrzymała i mało wymagająca, a przy tym łatwo ją rozmnożyć. Młode rośliny można uzyskać przez podział dorosłych egzemplarzy (ładnie się rozrastają i tworzą wiele odrostów korzeniowych) oraz z sadzonek liściowych, uzyskanych z pociętych na odcinki i ukorzenionych w wilgotnym piasku liści. W odpowiednich warunkach sadzonki ukorzeniają się szybko, a uzyskane z nich rośliny zachowują cechy odmianowe egzemplarzy matecznych.

Jeśli zdecydujesz się na uprawę sansewierii, możesz wykorzystać ją na kilka sposobów. Roślina doskonale wygląda jako soliter w ozdobnych, niezbyt głębokich, ale dość szerokich doniczkach lub misach, dobrze prezentują się również w wielogatunkowych kompozycjach (trzeba tylko pilnować, aby nadmiernie się nie rozrosły i nie zdominowały pozostałych roślin). Sansewieria wygląda również atrakcyjnie w rynienkach lub długich donicach, dzielących pomieszczenie na strefy.

Sansewieria cylindryczna – uprawa

Sansewieria cylindryczna, potocznie zwana wężownicą cylindryczną, to roślina doniczkowa o charakterystycznych liściach, które przypominają wzniesione do góry szable. Jest długowieczna i bardzo wytrzymała na niekorzystne warunki uprawy. Zniesie praktycznie wszystko, oprócz nadmiernego przelania.

Sansewieria cylindryczna — charakterystyka

Sansewieria cylindryczna naturalnie rośnie w obszarach południowo-zachodniej Afryki, w tropikalnej części Azji oraz na Półwyspie Arabskim. Dlatego bardzo ważne jest, aby uprawa w naszym kraju była przeprowadzona odpowiednio, włączając w to wszystkie zabiegi dotyczące pielęgnacji, w tym przesadzanie oraz podlewanie.

Warto wiedzieć, że sansewieria magazynuje wodę zarówno w kłączach, jak i liściach, które wielokrotnie zaplatane są w warkocze, co jest dodatkowym elementem dekoracyjnym rośliny. Powinniśmy również pamiętać, że ten sukulent ma bardzo silne korzenie, które przy nieprzesadzaniu lub dobieraniu zbyt małej doniczki, mogą ją rozsadzić.

Sansewieria cylindryczna — uprawa

Liście sansewierii cylindrycznej w naturze osiągają nawet do 2 m wysokości, ale w uprawie doniczkowej dorastają do ok. 1 m. Spomiędzy rozety liści wyrastają bezlistne pędy kwiatostanowe o długości 40-60 cm, a na ich wierzchołkach tworzą się kłosowate kwiatostany złożone z kilkudziesięciu rurkowatych kwiatów. Pędy kwiatostanowe i kwiaty mogą być zielonkawobiałe lub różowe, niekiedy wydzielają lepką, przezroczystą ciecz. Roślina w uprawie domowej zakwita nawet kilka razy w roku, w różnych terminach. W sprzedaży wężownica cylindryczna dostępna jest w postaci kilku pionowo posadzonych liści, które z czasem utworzą wachlarzowate rozety, lub w postaci warkocza zaplecionego z liści.

Wężownica cylindryczna jest bardzo wytrzymała na niekorzystne warunki uprawy. Najbardziej lubi światło rozproszone i półcień, doskonale rośnie zarówno na parapecie (najlepiej okna południowego, i za firanką), jak i w głębi pomieszczeń. Dobrze znosi niedobór wody, jedyne co jej szkodzi to nadmierne przelanie. Nadmiar wody może prowadzić do gnicia korzeni, kłączy oraz liści. Dlatego sansewierię należy podlewać rzadko, najlepiej, gdy podłoże całkiem przeschnie. Podłoże dla wężownicy powinno być żyzne, próchniczne i przepuszczalne, można kupić uniwersalne podłoże dla roślin doniczkowych z domieszką piasku lub drobnego żwiru. Na dnie doniczki należy ułożyć kilkucentymetrowy drenaż, np. z grubego żwiru lub keramzytu.

Sansewierię cylindryczną można zasilać nawozem uniwersalnym, nawozem dla roślin o ozdobnych liściach lub nawozem dla kaktusów. Należy to jednak robić w sposób umiarkowany, ponieważ zbyt intensywne nawożenie może powodować szybki rozrost i konieczność częstego przesadzania. Siła wzrostu korzeni jest tak ogromna, że mogą one rozsadzić doniczkę. Wężownicę cylindryczną przesadza się wiosną, w razie konieczności corocznie, najlepiej do doniczki maksymalnie 2–3 rozmiary większą od poprzedniej (w przeciwnym wypadku u rośliny zacznie silnie rozrastać się system korzeniowy, kosztem wzrostu części nadziemnej).

Sansewieria cylindryczna rozmnażana jest wegetatywnie poprzez podział roślin, który można wykonać na 2 sposoby. Pierwszy to rozdzielanie pojedynczych rozet, drugi polega na sadzeniu w ukorzeniaczu pojedynczych liści. Jeśli chcemy ukorzenić roślinę, wtedy możemy zrobić to w dowolnym momencie, natomiast podział roślin starszych wykonujemy wiosną.

Sansewieria cylindryczna — choroby

Jeśli nieprawidłowo dbamy o rośliny, mogą one zacząć chorować. Pierwszą bardzo często występującą chorobą sansewierii cylindrycznej jest zanikanie wzorków na liściach i ich blednięcie. Takie objawy są znakiem ostrzegawczym, że roślina ma zbyt mało światła. Jeśli z kolei sansewieria ma suche i poparzone plamy na liściach, znaczy to, że stanowisko dla niej dobrane dopuszcza do niej zbyt dużo promieni słonecznych. Kolejny problem to gnicie korzeni i brunatne plamy na liściach, które spowodowane są nadmiarem wody w glebie. Z kolei niedobór wody oraz za wysoka temperatura powietrza, prowadzą do brązowienia i zasychania liści. Jeśli liście sansewierii zaczną robić się miękkie i czarne, jest to wtedy działanie chłodu, a gdy młode liście staną się wiotkie i miękkie, to znaczy, że roślina jest przenawożona.

Inne choroby sansewierii cylindrycznej objawiają się m.in. drobnymi i białymi włoskami na liściach, które oznaczają atak wełnowców. Do walki z nimi należy używać specjalistycznych środków. Postrzępione blaszki liściowe to prawdopodobnie działanie opuchlaków, na które działają pałeczki nawozowe z odpowiednim preparatem.

Języki teściowej – kwiat, który dotleni Twój dom

Język teściowej, inaczej wężownica lub sanseweria, można spotkać w wielu domach. Nic dziwnego, kwiat ten uznawany jest bowiem za jedną z najlepiej dotleniających roślin doniczkowych. Poleca się go szczególnie do sypialni, ponieważ nocą zmienia dwutlenek węgla w tlen i oczyszcza powietrze z innych zanieczyszczeń. Języki teściowej są bardzo łatwe w uprawie — niestety kwiat ten kwitnie dość rzadko. Warto zadbać, aby miejsce, w którym stoi, było ciepłe i słoneczne, a także trudno dostępne dla najmłodszych. Wprawdzie wężownica nie jest rośliną trującą, ale należy wykluczyć ryzyko jej spożycia.

Języki teściowej – właściwości

Języki teściowej to kwiat z rodziny sukulentów, które magazynują wodę w swoich mięsistych liściach. Preferuje ciepłe miejsca, przy czym latem optymalna temperatura to 24 stopnie, zimą należy uważać, aby temperatura nie spadła poniżej 10 stopni. Wężownica posiada wiele odmian, które charakteryzują się różną długością liści. Niektóre okazy osiągają wysokość do 30 cm, inne mogą dorastać nawet do 1,5 m. Cena wężownicy zależna jest od jej rodzaju i wielkości. Najczęściej to 25 – 30 zł za okaz wysokości 40 – 50 cm.

Języki teściowej – pielęgnacja

Jeżyki teściowej nie wymagają specjalnej pielęgnacji. Jako sukulenty preferują suszę, bez wody mogą wytrzymać nawet kilka miesięcy. Latem kwiat można podlewać co 1-2 tygodnie, zimą podlewanie można ograniczyć nawet do 21 dni. Wężownica rośnie najlepiej w miejscach słonecznych bądź lekko zacienionych, lubi też suche powietrze. Do czyszczenia liści należy stosować tylko wilgotną szmatkę. Języki teściowej można sadzić pojedynczo lub grupowo. Odpowiednim podłożem jest uniwersalna mieszanka ziemi dla kwiatów doniczkowych o odczynie obojętnym. Na dnie doniczki warto ułożyć warstwę drenażu o grubości 2-3 cm. Rozmnażanie wężownicy jest proste. Można to zrobić poprzez sadzonki stworzone z fragmentów liści bądź dzieląc kłącza starszych roślin.

Język teściowej – choroby

Choroby, jakie najczęściej dotykają wężownice to:

• blednięcie i zanikanie pasków, które związane jest zwykle z niedostateczną ilością światła;
• brunatne plamy na liściach bądź ich gnicie, które powstają na skutek nadmiernego podlewania rośliny;
• brązowienie i podsychanie liści, których przyczyną jest zbyt mała ilości wody i wysoka temperatury powietrza;
• suche, oparzone fragmenty liści, które powstają na skutek nadmiernego wystawiania rośliny na słońce;
• miękkie i czarne liście, gdy roślina przebywa w zbyt niskich temperaturach;
• wełnowiec — zaatakowana nim roślina charakteryzuje się małymi, drobnymi białymi kłaczkami na liściach. W celu usunięcia choroby należy zrobić oprysk specjalnie dobraną substancją chemiczną, którą można kupić w sklepie ogrodniczym, bądź przetrzeć liście denaturatem. Chodzi o całkowite zlikwidowanie zalążków wełnowców, które są ciężkie do usunięcia domowymi sposobami i mogą przenosić się na pozostałe rośliny;
• postrzępione brzegi liści — mamy wtedy do czynienia z porażeniem przez opuchlaki. Do wyleczenia rośliny także trzeba zastosować preparat odpowiednio dobrany w sklepie ogrodniczym.

Języki teściowej — kwitnienie

Kwiaty sansewerii są drobne, a kształtem przypominają lilie, o kolorze kremowym, białym bądź zielonkawym. Ukazują się niezależnie od pory roku. Zapach języka teściowej jest bardzo intensywny i charakterystyczny, przypomina woń kwitnącego jaśminu. Aby roślina zakwitła, należy uważać, aby nie podlewać jej zbyt często. Zalecane jest wręcz rzadsze podlewanie, z odstępami nawet dwutygodniowymi. Cały kwiatostan po przekwitnięciu należy obciąć.

Język teściowej – czy kwiat jest trujący?

Język teściowej nie jest trujący, jednak warto chronić kwiat przed dziećmi. Kontakt z jamą ustną może powodować bowiem nudności, wymioty, ból ust oraz nadmierne ślinienie.