Sansewieria gwinejska, inaczej wężownica gwinejska, to domowa roślina ozdobna, która charakteryzuje się długimi, mięsistymi liśćmi przypominającymi szable. Warto mieć ja w domu, ponieważ oczyszcza powietrze z toksyn oraz zanieczyszczeń, oprócz tego jest bardzo łatwa w uprawie.

Sansewieria gwinejska — charakterystyka

Sansewieria gwinejska pochodzi z Afryki i należy do grupy roślin nazywanych sukulentami liściowymi. Ma strzelisty pokrój i wolno rośnie (po kilku latach dorasta maksymalnie do 120 cm wysokości). Roślina tworzy rozetę ozdobnych, mięsistych i długich liści, które przypominają szable. Liście są koloru ciemnozielonego z charakterystycznym pręgowanym jaśniejszym wzorkiem oraz jasnozielonymi brzegami. Sansewieria posiada grube kłącza oraz rozłogi.

Jak kwitnie sansewieria?

Niepozorne kwiaty w kolorze zielonkawo-żółtym rozwijają się zwykle na początku lata. Są zebrane na pędzie w 30-70 centymetrowe kwiatostanowy złożone z drobnych, o delikatnym zapachu, jasnożółtozielonych kwiatów, które wyrastają bezpośrednio z podłoża (obok liści). Po przekwitnięciu należu je usunąć je. Kwiaty sansewierii wytwarzają słodkie krople. 

Sansewieria gwinejska — wymagania i uprawa

Sansewieria gwinejska należy też do tzw. żelaznych roślin. Oznacza to, że jest bardzo wytrzymała i przeżywa nawet w bardzo niekorzystnych warunkach.

Roślina lubi stanowiska słoneczne, znosi również miejsca półcieniste. Dobrze rośnie w temperaturze pokojowej, przy czym zimą temperatura nie może spaść poniżej 13 stopniCelsjusza. Sansewieria gwinejska nie lubi przelania. Należy również pamiętać, aby w trakcie podlewania nie nalać wody do środka rozety liściowej — będzie to powodować jej gnicie. Pomiędzy podlewaniami należy pozwolić przeschnąć górnej (2,5 cm) warstwie podłoża w doniczce. Sansewierię można nawozić (od wiosny do jesieni) raz na miesiąc nawozem do roślin o zielonych liściach.

Sansewieria — jak rozmnozyc?

Sansewierę można rozmnażać na dwa sposoby:

  • przez podział kłączy,
  • przez sadzonki z pociętych liści (każda część liścia może dać początek nowej roślinie).

My zajmiemy się tym drugim sposobem. Potrzebne będą do tego: ostry nóż, deska i doniczki wypełnione przepuszczalnym podłożem (może być to podłoże do kaktusów i sukulentów lub podłoże z dodatkiem piasku i ukorzeniacza).

Liść musi być zdrowy i dojrzały. Należy go uciąć lub wyłamać przy podstawie, a następnie ostrym nożem pokroić na części w odstępach 5-8 cm. Kawałki liści odstawiamy na kilka godzin (najlepiej 24 h).

Po tym czasie sadzonki liści umieszczamy w doniczkach z podłożem, najlepiej pod niewielkim kątem, prawie pionowo, zagłębiając je mniej więcej do 1/5, 1/4 fragmentu liścia. Jeśli zachodzi taka potrzeba, to można oprzeć je o krawędź doniczki. Po około 4-6 tygodniach fragmenty liści wytworzą korzenie. Po kolejnych 4-8 tygodniach pojawią się młode rośliny.

Podłoże w tym czasie musi być wilgotne, ale nie zbyt mokre. Sadzonki powinny znajdować się w ciepłym miejscu, gdzie jest mniej więcej 20-25 stopni Celsjusza. Sadzonkować najlepiej sadzonkować w marcu lub kwietniu, a przesadzenie zaleca się wtedy przeprowadzić mniej więcej w czerwcu.

Sansewieria – jak przesadzić?

Przesadzanie roślin doniczkowych to jeden z najważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych. W przypadku roślin młodych należy wykonywać to, co roku, a w przypadku starszych wystarczy raz na kilka lat.

Przesadzanie sansewierii najlepiej wykonywać wiosną, gdy korzenie rośliny nie mieszczą się już w doniczce. Kolejna doniczka powinna być o jeden rozmiar większa od poprzedniej. Najlepiej, aby była to ciężka doniczka ceramiczna lub gliniana, stosunkowo szeroka, gdyż w lekkich i wąskich doniczkach plastikowych sansewieria łatwo przewraca się, szczególnie zimą, gdy ziemia jest bardzo sucha.

Doniczkę należy wypełnić ziemią lekką, próchniczą, o odczynie zbliżonym do obojętnego (może to być także uniwersalna ziemia do kwiatów doniczkowych).

Dlaczego sansewieria gnije?

Panuje opinia, że sansewieria nigdy nie choruje. Niestety tak może się dziać wyłącznie w odniesieniu do roślin żyjących swobodnie w swoim środowisku, które znają tam swoich wrogów i potrafią się przed nimi bronić.

W warunkach mieszkaniowych sansewieria nie zawsze potrafi sama się obronić. Wystarczy sąsiedztwo innej chorej rośliny, od której w bardzo szybki sposób może się zakazić. Skutki mogą być opłakane: grzyby, bakterie albo wirusy mogą niepostrzeżenie zaatakować sansewierię od środka. Taką chorą roślinę należy wtedy przyciąć aż do zdrowego rdzenia (często zdrowe jeszcze części można wykorzystać na sadzonki liściowe).

Kiedy sansewieria przez dłuższy czas ulega szkodliwym wpływom, dają się zauważyć zmiany w jej wyglądzie:

  • niedobór albo nadmiar składników pokarmowych objawia się przebarwieniami liści (zbyt jasne, zbyt ciemne, odbarwione);
  • zbyt obfite podlewanie albo czynniki chorobotwórcze mogą powodować miejscowe powstawanie zgnilizny,
  • nadmierna lub zbyt niska temperatura sprawia, że na liściach sansewierii pojawią się jasne plamy z wyraźną krawędzią (plamy mogą powstać w różnych okolicznościach: na skutek oparzeń słonecznych albo wywołanych lampą, mogą też być też skutkiem szoku termicznego – jesienna noc na balkonie albo niedokładnie zamknięte okno),
  • zmiany w strefie wzrostu liście, które mogą spowodowane być długotrwałym przebywaniem w zimnym miejscu.

Sansewieria gwinejska — najpopularniejsze odmiany

  • Sansewieria Laurentii – ciemnozielone liście z ciemnożółtymi brzegami liści.
  • Sansewieria Hahnii – ma niskorosnące, zwarte, rozesłane rozety liściowe, szerokie liście do 15 cm.
  • Sansewieria Golden Hahnii – ma szerokie liście z żółtymi brzegami i pasami.

Sansewieria gwinejska Laurentii

Jeśli zaczynasz swoją przygodę z sansewierią, polecamy gatunek Laurentii. Roślina świetnie znosi warunki mieszkaniowe, jest niewymagająca i łatwa w uprawie. Posadzona w ładnej doniczce będzie doskonale się prezentowała i stanowiła elegancką ozdobę każdego wnętrza.

Gatunek Laurentii pochodzi z Afryki równikowej, stąd jego egzotyczna uroda oraz niewielkie wymagania i duża odporność. Sansewieria gwinejska Laurentil dorasta do około 100-150 cm wysokości, wytwarza grube, sztywne, wzniesione, mieczowate liście, które dość ściśle do siebie przylegają. Ciemnozielona powierzchnia blaszki liściowej o złotym obrzeżeniu zdobiona jest dodatkowo nieregularnymi, poprzecznymi, szaro-zielonymi pasami. Roślina kwitnie na początku lata. Wówczas pojawiają się niewielkie, biało-kremowe kwiaty, osadzone na długim pędzie. Nie są one zbyt ozdobne, jednak wydzielają przyjemny, mocny, słodkawy zapach.

Sansewieria gwinejska Laurentii — walory

  • wyprostowany pokrój;
  • mieczowate liście o złocistych brzegach;
  • prążkowane zdobienia na blaszkach liściowych;
  • powolny wzrost;
  • bezproblemowa uprawa;
  • bardzo duża tolerancja na suche powietrze i niedobór światła.

Sansewieria gwinejska Laurentii — wymagania

Sansewieria gwinejska jest łatwa w uprawie, świetnie zniesie niedobór wody, nawozu, światła oraz zbyt ciasną donicę nawet przez długie tygodnie. Najodpowiedniejsze będzie dla niej stanowisko jasne z rozproszonym światłem lub półcieniste. Roślina nie toleruje nadmiaru wody, dlatego najlepiej zapewnić jej odpowiedni drenaż. Podłoże powinno być dość żyzne, próchnicze, przepuszczalne. Sansewierię podlewamy dopiero w momencie, gdy ziemia jest zupełnie przesuszona. Zasilamy płynnym nawozem wieloskładnikowym co 3-4 tygodnie.