Pieris japoński to prawdziwy arystokrata w rodzinie wrzosowatych. Warto posadzić go w swoim ogrodzie bowiem jest niezwykle ozdobny. Na uwagę zasługuje również fakt, że kiedy na zimę większość drzew i krzewów gubi liście, ego robią się zielone — ciemne i błyszczące z wierzchu, od spodu jaśniejsze z czarnymi plamkami.

Pieris japoński — uprawa

Roślina jest wymagająca, jeśli chodzi o dostęp do światła słonecznego. Aby liście nabrały kolory pięknej, dekoracyjnej zieleni, a kwiaty pojawiły się w obfitych gronach pieris japoński musi rosnąć w miejscach, gdzie dociera duża ilość słońca. Ponadto roślina jest wrażliwa na czynniki zewnętrzne, dlatego nie może być narażona na przeciągi.

Sadzenie

Na początek należy wykopać dość głęboki i szeroki dołek, na dnie którego musi znaleźć się gruba warstwa drenażowa, która zapewni odpowiednią przepuszczalność gleby. Następnie do dołka należy wsypać specjalną ziemię do uprawy azalii lub iglaków, która charakteryzuje się wysoką kwasowością, konieczną do utrzymania rośliny w dobrej kondycji.

W dole umieszczamy sadzonkę, dosypujemy resztę ziemi i przyklepujemy. Roślinę należy od razu podlać. Okolicę piersi należy wyściółkować korą, która ochroni krzak przed chwastami, utrzyma wilgoć i pomoże glebie zachować kwasowy odczyn.

Nawożenie

Pierisa japońskiego można nawozić, ale nie jest to koniecznie. Wystarczy nawóz ogólny do azalii. Preparat miesza się z wodą i taką mieszanką można podlewać roślinę w drugiej połowie lata, kiedy przygotowuje już pąki do przyszłorocznego kwitnienia. Wiosenne nawożenie stanowi tylko dodatek, który pomoże lepiej pierisowi odżyć po okresie niskich temperatur.

Ważne: Pieris japoński jest trujący, dlatego nie należy go sadzić w miejscach, gdzie przebywają małe dzieci, które nieświadomie mogą spróbować niektórych jej części.

Przycinanie

Pieris japoński samoistnie wykazuje naturalną równowagę przy tworzeniu rozgałęzień i bez sztucznej ingerencji tworzy luźny pokrój, który łatwo przepuszcza światło. Dlatego przycinanie rośliny należy ograniczyć jedynie do usuwania pędów słabych i krzyżujących się oraz przemarzniętych i usychających. Pobudzi to także rozwój nowych pąków. Najlepszym terminem na ich usunięcie jest okres późnego lata po kwitnieniu lub jesienią.

Stare, nadmiernie wybujałe krzewy najlepiej przycinać pod koniec zimy.

Choroby

Najczęstszą chorobą , która atakuje pierisy jest fytoftoroza, która objawia się stopniowym zamieraniem wierzchołków pędów po jednej stronie rośliny. Choroba powoli przenosi się w dół pierisa i doprowadza do jego zamierania.Fytofyroza może także objawiać się w postaci nieregularnych, brązowych plam na liściach. Blaszki liściowe brązowieją w różnych miejscach na wierzchołkach lub brzegach. Chore pędy pierisa japońskiego należy wycinać, a w przypadku dużej infekcji niestety zdarza się, że usunąć trzeba całą roślinę.

Pieris japoński może także zostać zaatakowany przez grzyby, wtedy na liściach pojawiają się plamy. W takich przypadkach porażone liście i pędy należy usunąć, a następnie 2-3 razy w odstępach co 7 dni opryskać roślinę środkiem grzybobójczym.

Pierisy rosnące w cieniu, przy wilgotnej pogodzie może także zaatakować szara pleśń. W takim przypadku również należy wyciąć porażone części rośliny i zastosować preparaty grzybobójcze.

Pieris japoński — odmiany

Pieris japoński 'Carnaval’

  • odmiana o białych kwiatach,
  • dorasta do 150 cm,
  • młode liście są brązowoczerwone, następnie przechodzą w czerwony kolor i są srebrzystobiało obrzeżone (taka barwa może utrzymywać się nawet cały sezon wegetacyjny),
  • dobrze czuje się w słonecznym miejscu.

Pieris japoński 'Cupido’

  • odmiana o bardzo zwartym pokroju,
  • osiągają wysokość 100 cm,
  • ma kremowobiałe kwiaty, które rozwijają się na przełomie kwietnia i maja,
  • brunatnoczerwone kwiatostany, które ukształtowały się jesienią będą zdobić krzew także zimą.

Pieris japoński 'Debutante’

  • obficie kwitnąca odmiana o wiechowatych białych kwiatostanach wyniesionych ponad liście,
  • dorasta do 100 cm tworząc ciemnozielone, matowo błyszczące liście,
  • witnienie rozpoczyna już od marca i niestety kwiaty są często uszkadzane przez przymrozki.

Pieris japoński 'Little Heath’

  • krzew o karłowym, zwartym pokroju,
  • po 10 latach dorasta do 50 cm wysokości i szerokości,
  • młode przyrosty są różowe, z biegiem czasu przyjmują zieloną barwę z jasnym obrzeżeniem,
  • znosi słoneczne stanowisko.

Pieris japoński 'Mountain Fire’

  • odmiana o gęstym pokroju i białych kwiatach,
  • może dorastać do 150 cm,
  • młode liście przybierają brązowoczerwonej barwy, by potem zmienić ją na zieloną,
  • kwitnie na biało, a zimą pąki kwiatowe stają się purpurowoczerwone.

Pieris japoński 'Red Mill’

  • dorasta do 150 cm,
  • młode przyrosty są karminowoczerwone potem zielone,
  • tworzy kwiaty śmietankowobiałe.

Pieris japoński 'Rondo’

  • osiąga 80 cm wysokości,
  • liście są ciemnozielone i matowe,
  • krzew kwitnie na biało.

Pieris japoński 'Valley Rose’

  • dorasta do 100 cm wysokości po około 10 latach,
  • młode liście są jasnozielone z czasem stają się ciemnozielone,
  • kwitnie na różowo, a zimą zdobi ogród czerwonobrązowymi pąkami kwiatowymi.

Pieris japoński 'Valley Valentine’

  • kwiaty tej odmiany są intensywnie różowe do winnoczerwonych,
  • młode liście są krwistoczerwone do miedzianych potem intensywnie zielone,
  • dobrze znosi słoneczne stanowisko.

Pieris japoński 'Variegata’

  • odmiana o kwiatach śmietankowo białych,
  • dorasta do 80 cm wysokości,
  • tworzy liście jasnozielone z kremową obwódką,
  • wiosną pędy są jasnoróżowe.

Pieris japoński — gdzie i z czym sadzić?

Pieris japoński należy do rodziny wrzosowatych, dlatego pasuje do ogrodów w stylu wrzosowiska. Swoimi drobnymi, urokliwymi kwiatami doskonale uzupełnia kwitnące wiosną krzewy, a ozdobne liście pięknie komponują się ze spokrewnionymi rodzajami, na przykład z rododendronami, wrzosami, wrzoścami oraz kalmiami.