Aviva Blum i Wojciech Cieśniewski to artyści reprezentujący dwa różne pokolenia, różne języki malarskie i różne doświadczenia związane z tragiczną historią XX wieku. Obydwoje doświadczyli osobistej tragedii i byli bezpośrednimi świadkami Zagłady, a także odziedziczyli pamięć o tych wydarzeniach. Niezwykłe okoliczności sprawiły, że ich ścieżki spotkały się.

W dawnej synagodze w Płocku, obecnie siedzibie Muzeum Żydów Mazowieckich, odbywa się wystawa „Blum/Cieśniewski. A jednak życie” do 23 sierpnia. Na wystawie można zobaczyć abstrakcyjne prace Avivy Blum oraz figuratywne obrazy Wojciecha Cieśniewskiego. Pomimo różnic w stylu obu artystów, łączy ich wiara w terapeutyczną rolę sztuki.

Historia spotkania obu artystów jest niezwykła. To spotkanie zrodziło się dzięki obrazowi Wojciecha Cieśniewskiego, na którym Aviva Blum rozpoznała siebie. Wystawa Cieśniewskiego zorganizowana w ramach obchodów 80. rocznicy Zagłady otwockich Żydów zawierała obraz „Wiosna narodu 1948”, który przedstawiał trzy dziewczęta przebywające w Domu Dziecka im. Dawida Guzika w Otwocku po zakończeniu wojny. Jedną z tych dziewcząt była Aviva Blum, a jej matka była kierowniczką tej placówki. Aviva dowiedziała się o wystawie z publikacji internetowej, co doprowadziło do ich spotkania i wspólnej wystawy.

Wystawa „Blum/Cieśniewski. A jednak życie” przedstawia głosy dwóch różnych pokoleń, które, choć dzielą różne doświadczenia, opowiadają tę samą historię za pomocą sztuki. Aviva Blum, ocalała z Zagłady, używała sztuki jako sposobu na ucieczkę od traumatycznych wspomnień i znalezienie w niej spokoju i ukojenia. Wojciech Cieśniewski, należący już do kolejnego pokolenia, traktuje swoją sztukę jako akt moralny i sprzeciw wobec brutalnej śmierci niesionej przez II wojnę światową. Obaj artyści przypisują sztuce ocalający charakter.

Warto zauważyć, że wystawa odbywa się w dawnej synagodze w Płocku, co dodaje jej dodatkowego wymiaru symbolicznego. Przestrzeń wystawowa została zaprojektowana z poszanowaniem dla historii i tożsamości tego miejsca. Architekci z pracowni WXCA zachowali pierwotny charakter synagogi i podkreślili jej sakralny charakter. W efekcie powstała przestrzeń, która podkreśla znaczenie i moc sztuki oraz symbolizuje unikalne połączenie historii i teraźniejszości.