Starzec Rowleya, inaczej starzec zwisający, to jedna z najciekawszych roślinnych ozdób. Należy do grupy sukulentów, a rozpoznać ją można bardzo łatwo po kurtynie spływających żywych zielonych korali. Roślina jest dość wymagająca w uprawie, jednak warto dać jej szansę. Poniżej znajdziecie wszystkie potrzebne informacje, dzięki którym starzec Rowleya będzie miał zapewnione długie życie i zachwycający wygląd.
Starzec Rowleya — charakterystyka
Starzec Rowleya to jeden z najczęściej spotykanych i sprzedawanych sukulentów. Swoją nazwę zawdzięcza brytyjskiemu botanikowi Gordonowi Douglasowi Rowleyowi, który zajmował się badaniem kaktusów i sukulentów. W warunkach naturalnych starzec Rowleya występuje w Afryce Południowej, gdzie porasta suche rejony. Łatwo go rozpoznać, składa się on bowiem z długich, cienkich, zwisających pędów, które mogą osiągnąć nawet 90 cm długości. Wyrastają na nich kuliste „liście”, przypominające zielone korale, a ich kształt nie jest przypadkowy. Taka forma pozwala na magazynowanie wody, przy jednoczesnym minimalnym eksponowaniu powierzchni liścia na suche powietrze.
Starzec Rowleya kwitnie latem, wytwarzając trąbkowate, biało-brązowe kwiaty z wystającymi pręcikami. Niestety roślina jest trująca. Spożycie liści może powodować wymioty lub biegunkę, a kontakt z nimi jest w stanie wywołać podrażnienie skóry lub wysypkę.
Starzec Rowleya – uprawa
Starzec Rowleya lubi ciepłe, jasne i słoneczne miejsca, należy jednak pamiętać, że nie wolno rośliny wystawiać na długotrwałe i bezpośrednie nasłonecznienie, bo jej liście mogą ulec poparzeniu. Latem roślinie wystarczy temperatura pokojowa, jednak zimą najlepsza temperatura to 13-16 st. C.
Ziemia dla starca Rowleya powinna być przepuszczalna i dość zasobna. Najlepiej wymieszać ziemię do kaktusów z garścią odkwaszonego torfu lub ziemią kompostową. Do mieszanki dobrze jest dodać wermikulit lub żwir marmurowy (w ilości ⅓ objętości całego podłoża). Roślinę należy nawozić oszczędnie, wyłącznie wiosną i latem. Najlepszy będzie nawóz o zrównoważonym składzie, który należy podawać co 2 tygodnie, w ilości 2 razy mniejszej niż zaleca producent.
Starca Rowleya podlewamy regularnie oszczędnie, ponieważ jako sukulent ma on wysokie zdolności do magazynowania wody. Roślina nie toleruje przelania i błyskawicznie reaguje na nie gniciem korzeni i liści. Co kilka dni można delikatnie zraszać kuleczki. Zimą, gdy roślina przechowywana jest w niższej temperaturze, podlewanie powinno być jeszcze bardziej ograniczone – starzec dobrze znosi okresowe przesuszenie.
Doniczka do starca Rowleya powinna być wisząca lub ustawiona na wysokiej podstawce, aby jego ozdobne pędy mogły swobodnie się przewieszać, tworząc dekoracyjną kurtynę. Starca można posadzić również w zwykłej donicy, układając pędy w płaską spiralę, tak aby w miarę rozrostu rośliny kuleczki wypełniły pojemnik, tworząc zielony kopczyk. Co 2-3 lata roślinę nalezy przesadzić, najlepiej w okresie od wiosny do jesieni. Nawożenie rozpoczynamy po upływie 6 tygodni od przeniesienia do nowej donicy.
Starzec Rowleya – choroby i szkodniki
Starzec Rowleya to roślina wytrzymała i odporna na choroby. Roślina usycha, gdy cierpi na niedostatki wody – kuleczki zaczynają się wówczas marszczyć – lub gdy jego korzonki nie są wystarczająco mocno umocowane w podłożu. Starzec więdnie i marnieje, gdy ma za mało światła, a ziemia, w której został posadzony jest niewystarczająco przepuszczalna, lub gdy w pomieszczeniu panuje zbyt duża wilgotność powietrza.
Czasem starzec może zostać zaatakowany przez mączliki, czyli małe, białawe, fruwające owady przypominające muszki. Można spróbować wyłapać je przy pomocy odkurzacza lub specjalnych pułapek lepowych do zakładania przy doniczkach. Aby wytępić larwy owadów, potrzebny jest niestety oprysk owadobójczy. Sporadycznie starzec może paść również ofiarą grzyba mączniaka, tworzącego na kulkach rozległe szarawe plamy – niestety tak porażoną roślinę trudno uratować i jedynym wyjściem jest jej spalenie.
