Zimozielona krzewinka, zwana popularnie runianką japońską to jedna z tych roślin, które idealnie sprawdzają się do obsiewania nimi terenów, na których planuje się stworzenie rozległych, pięknych i efektownych dywanów roślinnych. Runianka, jako miniaturowy krzew typu bukszpanowego ma duże i szerokie liście, ząbkowane na brzegach (gładkie błyszczące) i prezentujące się wyjątkowo efektownie.
Runianka japońska – wygląd i pochodzenie
Do Polski i innych krajów europejskich runiankę sprowadzono z Azji, a dokładniej z Japonii i Chin, gdzie rośnie w naturze. W naszych warunkach atmosferycznych świetnie się przyjmuje, a że pozwala na planowanie z jej udziałem zachwycających dywanów roślinnych, wymagając przy tym niewielkich prac pielęgnacyjnych, to tym szybciej się tu przyjęła, stając się niemal od razu bardzo popularna.
Wygląd:
- Ozdobne, błyszczące liście o mocno zielonym zabarwieniu. Liście te tworzą na swoim szczycie gładkie i długie pędy w kształcie oryginalnych parasolek
- Wysokość max 30 cm
- Samodzielne rozrastanie się w formę dywanu poprzez podziemne rozłogi
- Kwiaty delikatne, liczne, kremowobiałe i drobne. Co ważne: nie posiadają one płatków, a grube pręciki, dzięki którym ma się wrażenie że w okresie kwitnienia (kwiecień-maj) są one bardzo puszyste.
- Owoce – pojawiają się rzadko i tylko wtedy gdy roślina ma idealne warunki glebowe i pogodowe. Wyglądają wówczas jak kuliste, białe jagody zebrane w luźne grona i cechujące się efektem wizualnej szklistości
Odmiany runianki japońskiej
Green Carpet – z wyrazistymi, jasnozielonymi liśćmi, które tworzą bardzo ciekawy kontrast w miejscach, w których się ją wsadzi np. w otoczeniu drzew czy krzewów. Od razu rzuca się w oczy! Jej maksymalny wzrost w polskich warunkach to wys. do 20 cm.
Green Sheen – z liśćmi najciemniejszymi jeśli chodzi o wybarwienie zieleni. Ta odmiana jest najbardziej zwarta ze wszystkich runianek i ma mocno błyszczące liście.
Variegata – atrakcyjna wizualnie i rzadziej spotykana w polskich ogrodach. Liście tej runianki są zielone i mają kremowobiałe obrzeża. To odmiana bardziej wymagające niż dwie w/w, ponieważ po pierwsze wymaga więcej światła, żeby jej liście uzyskały odpowiedni kolor, a po drugie, rośnie wolniej niż inne. Maksymalna wysokość: do 30 cm.
Ciekawostka: każda z odmian runianki wydziela piękny, delikatny zapach, który ściąga w jej okolicę liczne owady, kolorowe gatunki motyli oraz pszczoły, sprawiając tym samym, że w miejscu jej kwitnienia od razu widać przyrodniczą magię życia.
Wymagania uprawy i pielęgnacja
Podstawowe zasady pozwalające na optymalny wzrost tej rośliny:
- Stanowisko półcieniste lub cieniste – najlepiej w pobliżu drzewa, które rzucać będzie na runiankę odpowiednią ilość cienia lub między krzewami utrzymującymi wokół odpowiednią wilgotność. Świetna do ogrodowych terenów między drzewkami i kwiatami sezonowymi (niecierpki, begonie itp.) ale i do ogrodów leśnych, jako i piękne dopełnienie.
- Gleba przepuszczalna, żyzna, próchnicza i co ważne stale lekko wilgotna (ale nie mokra przez cały czas!)
- Podlewanie – jeśli posadzona jest na podłożu stale wilgotnym, to podlewamy ją jedynie okazjonalnie. Niestety, w okresach suszy i wysokich temperatur, podlewanie należy zintensyfikować, bo w przeciwnym wypadku roślina może sobie nie poradzić z przetrwaniem. Osobno, zawsze dodatkowo podlewa się rośliny młode i nowe, tak, zapewnić im lepszy start obok tych już starszych i dobrze przyjętych.
- W chłodniejszych częściach Polski, gdzie zimy bywają srogie, dobrze jest ją osłonić. Runianka japońska jest mrozoodporna, ale tu bierzemy pod uwagę max – 23 stopnie Celsjusza. Jeśli zima jest ostrzejsza – osłaniamy.
- Nawożenie – okazjonalne, ten gatunek nie wymaga częstego zasilania. Jeśli już od czasu do czasu je robimy to pamiętając, żeby stawiać na nawozy organiczne, przede wszystkim biohumus i kompost.
- Cięcie – najlepiej wykonać wiosną, rozluźniając rośline i robiąc miejsca na nowe pędy. Takie okazjonalne przycinanie pozwoli zagęścić runiankę na nowy sezon.
- Rozmnażanie – za pomocą tzw. półzdrewniałych sadzonek, ale można też poczekać aż roślina utworzy sama podziemne rozłogi i bez naszej pomocy zacznie rozszerzać się do zewnątrz, tworząc „dywan”. Rozłogi te można dodatkowo wycinać, pobierając je z głębszej warstwy ziemi i tak uzyskany system korzeniowy przesadzić (zakopać w ziemi) w innym miejscu, w którym również planujemy runiankowy dywan.
- Runianka japońska sama w sobie nie jest rośliną szczególnie wymagająca i jeśli na początku zapewni jej się dobre podłoże i zacienione miejsce – świetnie poradzi sobie sama!
Na co choruje runianka japońska?
Roślina ta cechuje się wyjątkowo odpornością na większość chorób, dlatego nie powinna tym nastręczać dodatkowych problemów. Zwrócić uwagę należy tu jedynie na to, by jej podłoże nie było kwasowe, ani zbyt mokre (lekko wilgotne tak, ale nie mokre, to ważna różnica!). W przypadku zapomnienie o obu w/w rzeczach, może dojść do gnicia pędów rośliny oraz tzw. chlorozy liści (zaburzony proces fotosyntezy, żółknięcie, utrata koloru). Od czasu do czasu warto upewnić się też, czy do krzewinki nie dobrały się ślimaki (są zagrożeniem dla liści!) albo opuchlaki (również wygryzające w liściach dziury).
