Nazwa trylinka pochodzi od nazwiska polskiego inżyniera Władysława Trylińskiego, który w 1933 roku opatentował nawierzchnię składającą się z systemu sześciokątnych bloków betonowych i był wynalazcą żelbetowych podkładów kolejowych. Z czego zbudowane były najlepsze trylinki i dlaczego już się ich nie stosuje?

Najlepsze trylinki — skąd pomysł?

Na początku lat 30. większość polskich dróg posiadała nawierzchnię nieutwardzoną. Latem, gdy było sucho, trasy otaczały tumany kurzy, a jesienią i zimą, pojazdy tonęły w błocie. Drogi z nawierzchni bitumicznych były niezwykle drogie, a przy tym nietrwałe, z kolei bruk był bardzo pracochłonny i wymagał kosztownego surowca. Z pomocą przyszedł polski naukowiec Władysław Tryliński. Wymyślił on system sześciokątnych bloków betonowych, który nazwano od jego nazwiska trylinką.

06-04-2019 Trylinkę zawdzięczamy inż. Władysławowi Trylińskiemu  Charakterystyczną sześciokątną płytę betonową z jakiej wykonywano  nawierzchnie ulic i dróg zapewne kojarzy większość z nas, nawet osób  niezwiązanych z branżą drogową. Tylko ...

Trylinka zbudowana była głównie z betonu. Na dnie formy układano kawałki kamienia naturalnego i resztę zalewano betonem – po zastygnięciu i odwróceniu trylinka była gotowa. To znacząco obniżało koszt produkcji. Odpadały również koszta transportu, ponieważ do nawierzchni trylinki można było wykorzystać skały i kamienie dostępne w danej części kraju, a także odpady z przemysłu kamieniarskiego.

Również kształt płyty był niezwykle przemyślany. Po pierwsze obwód sześciokąta jest o 7,5% mniejszy niż kwadratu o takiej samej podstawie, co zmniejsza ilość spoin na tej samej powierzchni. Redukowało to ryzyko powstania kolein, które zazwyczaj wyłaniały się wzdłuż prostych linii spoin – w przypadku trylinki to nie występowało. Ponadto Tryliński zauważył, że sześciokątna płyta jest wytrzymalsza. Podczas użytkowania kwadratowe bloki zazwyczaj traciły rogi i same upodabniały się do sześciokątu. Trylinka była prosta w montażu (nie trzeba było wykwalifikowanego brukarza) i w demontażu (np. w przypadku konieczności wykonania napraw instalacji podziemnych). Dzięki na bieżąco modernizowanej technologii wytwarzania udało się obniżyć cenę produkcji jednej płyty z 6 do 3 złotych.

Najlepsze trylinki — technologia układu

W 1933 roku Władysław Tryliński opatentował trylinkę i w tym samym roku ułożono pierwszą drogę w tej technologii w Nowym Dworze Mazowieckim. Do 1938 roku w Polsce leżało już ponad milion metrów kwadratowych ulic i placów z trylinki. Kres jej popularności przypadł na lata 90, kiedy zaczęto stosować mniejsze kostki betonowe o wymyślnych kształtach. Trylinkę nadal można ją kupić, ale nie cieszy się już tak dużym zainteresowaniem. Trudno też znaleźć w kraju drogi z niej zbudowane (drogi z przedwojennego wyrobu zachowały się gdzieniegdzie na terenach byłej II RP).