Płytki ceramiczne muszą spełniać określone parametry techniczne w zależności od zastosowania. Jednym z takich parametrów jest ścieralność, której podlegają wszystkie materiały. W przypadku płytek podłogowych jest to zjawisko szkodliwe, które powoduje zmatowienie płytki, powstanie rys, a w końcowym etapie wytarcie wierzchniej warstwy szkliwa z powierzchni płytki.
Jakim parametrom technicznym muszą podlegać płytki podłogowe, w zależności od zastosowania?
W zależności od tego, gdzie dane płytki podłogowe zostaną zamontowane, muszą one spełniać określone właściwości użytkowe:
- płytki do wnętrz muszą charakteryzować się odpornością na ścieranie (większa wartość dotyczy przedpokojów i holi) i odpornością na plamienie;
- płytki do łazienek muszą posiadać odporność na ścieranie (inną dla łazienek ogólnodostępnych, inną dla łazienek wewnętrznych), odporność na plamienie i działanie związków chemicznych powszechnie stosowanych w gospodarstwie domowym — na dno brodzików należy stosować płytki antypoślizgowe;
- płytki do kuchni muszą posiadać odporność na ścieranie, twardość powierzchniową 6-8 w skali Mohsa, antypoślizgowość (warto, choć nie jest to konieczne), muszą być odporne na plamienie i działanie związków chemicznych stosowanych w gospodarstwie domowym;
- płytki na tarasy muszą charakteryzować się odpornością na ścieranie, antypoślizgowością i mrozoodpornością;
- płytki na schody zewnętrzne muszą charakteryzować się odpornością na ścieranie, antypoślizgowością, mrozoodpornością i twardością powierzchniową 7-8 w skali Mohsa;
- płytki do budynków przemysłowych muszą charakteryzować się podwyższonymi parametrami mechanicznymi, odpornością chemiczną i odpornością na plamienie;
- płytki basenowe muszą charakteryzować się bardzo niską nasiąkliwością, odpornością na działanie soli stosowanych w basenach oraz odpornością na ciągłe namakanie i antypoślizgowość;
- płytki kwaso- i ługoodporne muszą charakteryzować się dużą odpornością na działanie kwasów i zasad oraz podwyższonymi parametrami mechanicznymi.
Na tej podstawie można zauważyć, że najważniejszą cechą płytek ceramicznych jest ich odporność na ścieranie. Ten parametr zależy od tego, czy płytki zostaną położone na ścianę, czy podłogę, i określany jest przy pomocy klasy ścieralności PEI (w skali 1 do 5), która określa ścieranie na mokro.
- Płytki klasy l można używać tylko w pomieszczeniach, gdzie używa się obuwia domowego, ponieważ nie są odporne na zarysowania.
- Płytki klasy II można używać w pomieszczeniach jak w klasie l — są trochę bardziej odporne na zarysowania.
- Płytki klasy III posiadają w miarę dobrą odporność na ścieranie, dlatego można je stosować we wszystkich pomieszczeniach mieszkalnych (nie użyteczności publicznej), jedynie strefa przy drzwiach wejściowych powinna być wykonana z płytek o wyższej klasie.
- Płytki klasy IV można stosować we wszystkich budynkach mieszkalnych, biurach, a także obiektach użyteczności publicznej (z wyłączeniem miejsc o szczególnym natężeniu ruchu).
- Płytki klasy V są na tyle odporne na ścieranie, że mogą być używane zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i w urzędach i supermarketach.
Odporność na ścieranie można również określać za pomocą metody MCC, czyli ścierania na sucho. Wspomniana wyżej twardość według skali Mohsa określa stopień twardości w odniesieniu do konkretnego minerału wzorcowego. Każdy minerał ze skali może zarysować minerał go poprzedzający: 1 – talk, 2 – sól kamienna, gips, 3 – kalcyt, 4 – fluoryt, 5 – apatyt, 6 – ortoklaz, skaleń, 7 – kwarc, 8 – topaz, 9 – korund, 10 – diament.
Materiał o twardości 1 i 2 można zarysować paznokciem, 1 do 4 gwoździem żelaznym, 1 do 5 – ostrzem stalowym. Materiały o twardości 7 i większej są w stanie zarysować szkło.
Skala ta pozwala jedynie na przybliżone porównanie z materiałami wzorcowymi. Jeśli badany materiał będzie w stanie zarysować powierzchnię stanu materiału wzorcowego, będąc jednocześnie rysowanym przez niego, będzie sklasyfikowany z jego twardością. Jeżeli jednak minerał wzorcowy nie będzie w stanie zarysować badanego materiału, to przyjmujemy, że jego twardość jest o połowę większa.
