Dekoracje

Płytki heksagon – płytki wyglądające jak plastry miodu

Płytki heksagon opanowały wnętrza, zdobiąc podłogi w salonach, łazienkach oraz kuchniach. To również ulubiony motyw projektantów, którzy bardzo często sięgają po wzór heksagonu, projektując meble, baterie łazienkowe, grzejniki, wanny oraz wszelkiego rodzaju wnętrzarskie dodatki. Heksagon w branży wnętrzarskiej, która co rusz zaskakuje czymś nowym i jeszcze nieodkrytym, będzie zawsze królować i nigdzie nie wyjdzie z mody. To wzór ponadczasowy, uniwersalny, niebanalny! Czy płytki wyglądające jak plastry miodu pasują do każdego pomieszczenia — zobacz najpiękniejsze płytki heksagon.

Płytki heksagon — skąd wzięły się płytki wyglądające jak plastry miodu?

Płytki, meble oraz dodatki w kształcie heksagonu wzięły się… z natury. To właśnie pszczołom przypisuje się łatkę matek heksagonalnej figury, która zdaniem specjalistów jest konstrukcyjnym arcydziełem, ponieważ pozwala maksymalnie zagospodarować każdy skrawek przestrzeni, przy równoczesnym, jak najlepszym wykorzystaniu dostępnego materiału.

Płytki heksagon na początku pojawiły się w łazienkach, obecnie występują praktycznie w każdej części domu – nawet w pokoju dziecięcym. Mogą przybierać różne rozmiary oraz wzory, począwszy od nieregularnego rysunku drewna, po chropowatą fakturę betonu czy soczyste tonacje czerwieni, turkusu i żółci, dopasowując się tym samym do wielu aranżacji.

Heksagon najczęściej spotyka się w kuchni, w przestrzeni nad blatem, gdzie z powodzeniem zastępuje proste tapety czy modne ostatnio cegły, ale może też znaleźć się w strefie z wyspą, otulając na przykład jej frontalną część. W łazience płytkami heksagon wykłada się całe powierzchnie ścian lub ozdabia jedynie powierzchnię prysznica, lub wokół lustra.

Poza kuchnią oraz łazienką heksagon bardzo często wykorzystuje się w sypialni, ozdabiając przestrzeń za wezgłowiem łóżka. Spektakularną kompozycję można również stworzyć w korytarzu. Dobrym pomysłem jest również zaaranżowanie powierzchni całej ściany w salonie, przez co zyskamy fascynujący efekt 3D, który będzie hipnotyzował każdego, kto na niego spojrzy.

Płytki heksagon — jak wybrać najlepsze?

Płytki na podłogę powinny być trwałe, odporne i wyróżniać się wysoką klasą ścieralności (zwłaszcza w kuchni). Powinny również wykazywać właściwości antypoślizgowe (dotyczy to głównie łazienki) oraz nie poddawać się kaprysom pogody (w przypadku aranżacji powierzchni tarasu). W przypadku płytek ceramicznych warto również zwrócić uwagę na odporność na plamienie, która będzie wskazywać, czy łatwo i szybko będzie można usunąć zabrudzenia.

Jak wykorzystać płytki heksagon? Rozwiązań jest wiele. Mogą stanowić ciekawy patchwork w korytarzu, wyróżniać przestrzeń strefy prysznicowej, czy wydzielać granicę między kuchnią a salonem. Również sposób ich układania daje fenomenalne rezultaty. Z heksagonów można tworzyć tonalne przejścia, kwiaty oraz wzory. Tym, którzy nie mają pomysłu na unikalną koncepcję, proponujemy sprawdzone i popularne rozwiązanie: stylowy miszmasz.

Płytki heksagon w kuchni

Płytki heksagon w kuchni mogą mieć wiele zastosowań. Można je położyć nie tylko na podłodze, ale również nad blatem, czy też nad zlewozmywakiem. Takie nowatorskie rozwiązanie pozwoli na jak najlepsze wykorzystanie przestrzeni w narożniku zabudowy meblowej, stając się funkcjonalnym elementem kuchni, w której metraż na pierwszy rzut oka wydaje się ograniczeniem. Płytki heksagon mogą też pojawić się w nieco subtelniejszej wersji, na przykład na ociekaczu, co będzie – w zależności od użycia – elementem scalającym aranżację lub detalem wyróżniającym się na tle minimalistycznej scenerii.

Drzwi Erkado – opinie

Marka Erkado powstała w 2010 roku, chociaż swoje pierwsze kroki stawiała już w 1976 roku. Aktualnie jest liderem w produkcji drzwi wejściowych na polskim rynku. Jakie opinie mają drzwi Erkado?

Drzwi Erkado — opinie

Cechą charakterystyczną, która wyróżnia drzwi Erkado, jest ich budowa – są to drzwi drewniane. Oczywiście nie można tej informacji brać dosłownie, gdyż drzwi drewniane nie byłyby praktyczne. Drzwi Erkado zbudowane są z klejonki drewnianej, a ich środek wypełniony jest pianką. Taka konstrukcja daje możliwość osiągnięcia najwyższej izolacyjności termicznej. Na całym obwodzie drzwi zamontowany jest felc, dzięki czemu nie ma możliwości żadnych przecieków. Uzupełnieniem szczelności jest również uszczelka na całym obwodzie drzwi. Drzwi zewnętrzne Erkado występują w różnych grubościach: 72, 82, 92 mm. W zależności od grubości drzwi, zachowana jest różna termika.

Marka Erkado posiada w swojej ofercie bogatą ilość modeli oraz dużą ilość różnych przeszkleń. Pozytywne opinie na temat drzwi Erkado dotyczą najczęściej jakości wykonania oraz innowacyjności rozwiązań technicznych. Plusem jest również atrakcyjna cena.

Drzwi Erkado Lawenda 4

Jednym z najczęściej kupowanych modeli drzwi Erkado jest seria Lawenda 4. To dobra opcja dla osób chcących zainwestować w jak najlepsze drzwi wewnętrzne z dużą oszkloną ich częścią. Mogą one zostać wykonane z mlecznej lub przeźroczystej szyby hartowanej, obustronnie gładkiej (tak zwanej „bezpiecznej”). U większości dostawców można również wybrać awers i rewers. Same drzwi wykonuje się z ramiaków z płyty MDG pokrytych okleiną GREKO.

Drzwi Erkado Lawenda 4 cechują się bardzo dużą wytrzymałością. Montuje się je na trzech srebrnych zawiasach 2-czopowych. Ten model drzwi najbardziej pasuje do sypialni i kuchni i dostępny w wielu wersjach kolorystycznych, co sprawia, że można niemal dowolnie dopasować je do każdej aranżacji.

Farba Dulux Easycare – opinie

Farby Dulux to dobre rozwiązanie dla osób, które nie mają specjalnych wymagań dla swoich nawierzchni ściennych, ponieważ mają zadowalającą jakość, a także atrakcyjny koszt zakupu. Sporą popularnością cieszy się farba Dulux Easycare — poznaj opinie na jej temat.

Farby Dulux

Barwa ścian we wnętrzach odgrywają dużą rolę, ponieważ nadaje charakter pomieszczeniom oraz podkreśla ich przodującą stylistykę. Na polskim rynku znajdziemy ogromny wybór emulsji akrylowych i lateksowych. Którą wybrać? Jednym z najpopularniejszych producentów farb do wnętrz jest firma Dulux, która oferuje szeroką paletę barw. Do wyboru otrzymujemy tysięcy kolorów, pogrupowanych według typu farby i rodziny kolorystycznej. Można zatem śmiało stwierdzić, że wybór jest niemal nieograniczony. Poniżej prezentujemy opinie na temat farby Dulux Easycare.

Farba Dulux Easycare — opinie

Farby Dulux EasyCare to farba hydrofobowa przeznaczona do malowania sufitów i ścian. Powłoka hydrofobowa chroni powierzchnie przed zabrudzeniami i odpycha kropelki wody. Producent podkreśla, że emulsja z serii EasyCare jest do dziesięciu razy bardziej odporna na ścieranie, niż standardowe farby lateksowe. Wymaga nałożenia dwóch powłok malarskich, a jej średnia wydajność wynosi 14 m²/l. Paleta kolorów tej serii farb nie jest zbyt szeroka. Do dyspozycji mamy 48 odcieni. Mimo tego farby Dulux EasyCare są chętnie wybierane do intensywnie użytkowanych pomieszczeń. Z reguły zbierają pozytywne opinie użytkowników.

Pponiżej przedstawiamy kilka opinii na temat farby Dulux Easycare z serwisu Opinbud:

Maluję od 20 lat farbami typu Tikkutila,Nordsjo,Alco,Caparol itd. Od pojawienia sie Easycare maluje niemal ze tylko tym jest poprostu bajka ,dobre krycie ], niesamowicie sie rozprowadza (ważne jest jakim wałkiem malujemy)nie chlapie ,bardzo przyjemny zapach BRAWO DULUX – dzony malarz

Super kryje. Malowanie lekkie i przyjemne. Szybko schnie. Zdecydowanie polecam. – $$$$$

Dostałem farbę do przetestowania. Ma intensywny zapach (nie odbiega od innych farb na rynku), ale szybko się ulatnia. Właściwości kryjące dobre. Ale zupełnie niewiarygodna możliwość zmywania plam. Testowałem na musztardzie, keczupie, oleju, maśle, winie itp. Oczywiście trzeba działać w miarę szybko od zabrudzenia. Polecam. – redaktor

Jest ok. Zazwyczaj kupuje najpierw próbki farb ale w tym wypadku nie było więc wzięłam ‚w ciemno’ i na dwa kolory dwa trafienia 🙂 kolory spełniły oczekiwania. Jedyny minus to dość intensywny zapach ale to chyba każdy dulux. Maluje się łatwo i nie chlapie – kasia

Boazeria wraca do łask, czyli sufit drewniany w nowej odsłonie

Drewniana boazeria kojarzy się z ubiegłą epoką, kiedy drewniane ściany, sufity oraz podłogi były na porządku dziennym, pomniejszając i tak niewielkie wnętrza w blokach mieszkalnych oraz domach wielorodzinnych. Po latach panowania boazeria ustąpiła miejsca minimalistycznym rozwiązaniom i żywym kolorom ścian. Dziś do łask powraca boazerie sufitowe, choć w nieco odmienionej formie. Drewniany sufit to oryginalny pomysł na zaaranżowanie ciepłego i klimatycznego wnętrza w stylu rustykalnym.

Drewniany sufit – aranżacje i inspiracje

Drewniany sufit to przede wszystkim opcja dla miłośników wyrobów drewnianych. Na rynku dostępne są różne gatunki drewna, poczynając od sosny i świerku, poprzez brzozę, jesion czy dąb. Dokonując wyboru, należy pamiętać, że każdy gatunek drewna cechuje się konkretnymi właściwościami.

Dla przykładu: drewno sosnowe jest bardzo podatne na wybarwianie, dlatego sufit będzie się zmieniał wraz z upływem lat. Niektórym się to oczywiście podoba. Starzejące się drewno nabiera bowiem indywidualnych cech i staje się unikatowe. Jest także ciekawym tłem dla sentymentalnych dodatków, zdjęć oprawionych w bogato zdobione ramy, czy też roślin.

Drewniany sufit w salonie

Wybierając drewno na boazerię należy pamiętać, że nie powinno się ono kłócić z aranżacją pomieszczenia. Jeśli chodzi o salon, to szczególnym uznaniem cieszy się boazeria w kolorze białym, która prezentuje się niezwykle efektownie szczególnie we wnętrzach w stylu prowansalskim. Taki drewniany sufit jest pięknym tłem dla zielonych roślin oraz elementów dekoracyjnych w kolorach ziemi czy fioletu (kolory typowe dla stylu prowansalskiego).

Drewniany sufit w łazience

Sufit drewniany sprawdza się w każdym domowym pomieszczeniu, nawet w łazience. Do tego pomieszczenia należy oczywiście wybierać deski z tłustych gatunków drewna, np. tekowego. Warto zadbać o zabezpieczenie drewna — olej sprawi, że deski nie wybarwią się ani nie wypaczą w tych specyficznych warunkach.

Drewniany sufit w kuchni

Drewniany sufit w kuchni to wybór nie tylko estetyczny, ale i praktyczny. Usunięcie zabrudzeń z elementów drewnianych jest zdecydowanie prostsze niż czyszczenie pomalowanej ściany. Boazeria w kuchni, podobnie jak w łazience, również wymaga dodatkowej impregnacji w postaci oleju, bejcy lub lakierobejcy. Preparat powinien być dopasowany do gatunku drewna i bardzo dokładnie nałożony. W przypadku narażenia na dużą wilgotność warto zabezpieczyć obie warstwy deski.

Drewniany sufit – montaż i dodatkowe uwagi

Drewniany sufit montuje się najczęściej za pomocą wkrętów. Odpowiednia technika sprawia, że są one zupełnie niewidoczne, a sufit sprawia wrażenie zwartej kompozycyjnie całości. Aby zwiększyć walory wizualne i nadać aranżacji indywidualny charakter, drewnianą boazerię można pomalować na wybrany kolor.

Jak samemu wykonać pasy na ścianie?

Pasy na ścianie są bardzo modne i sprawiają, że wnętrze wygląda oryginalnie i ciekawie. Pionowe optycznie „odepchną” sufit od podłogi, przez co ściany wydadzą się wyższe. Poziome spowodują, że ściany będą wyglądały na szersze i nadadzą pomieszczeniu głębi. Ponadto taka dekoracja ściany nie potrzebuje żadnych innych ozdób. Jak samemu wykonać pasy na ścianie? To bardzo proste!

Jak samemu wykonać pasy na ścianie?

Na początek należy przygotować farbę tzw. podkładową oraz drugi kolor farby. Potrzebny nam będzie jeszcze wałek do malowania (łatwiej się nim rozprowadza farbę niż pędzlem), taśma malarska, poziomnica oraz ołówek.

Malowanie pasów na ścianie rozpoczynamy od nałożenia farby podkładowej. Zazwyczaj jest to farba w kolorze białym, ewentualnie szara lub w pastelowym odcieniu, ponieważ na takim podkładzie najłatwiej tworzy się barwne pasy. Biała farba pełniąca funkcję podkładu może być zwykłą białą farbą, ale w sprzedaży dostępne są również specjalne farby podkładowe. Przy standardowym malowaniu ścian zaleca się dwukrotnie ich malowanie. Między kolejnym malowaniem nalezy poczekać, aż farba wyschnie.

Kolejny krok to ustalenie, ile pasów ma pojawić się na ścianie i jakiej grubości mają one być, a także czy pasy mają być identycznej szerokości, czy też ta szerokość ma być różna. Wymiary na ścianie nalezy wykonać przy użyciu centymetra i poziomnicy. Miejsca, w jakich mają powstać pasy, delikatnie zaznaczamy na ścianie ołówkiem, a naznaczone punkty łączymy, w ledwie widoczne linie.

Następnie, wzdłuż narysowanych linii, od strony „białego pasa”, czyli na farbie podkładowej przyklejamy taśmę malarską. Taśma powinna być odsunięta od linii pomocniczej o 1–2 mm, żeby można było ją zamalować. Powtarzamy działanie. Przestrzeń pomiędzy dwiema taśmami malarskimi malujemy na wybrany przez nas kolor pasów.

Taśmę malarską należy odkleić krótko po pomalowaniu (najpóźniej godzinę), zanim farba wyschnie. Chodzi o to, aby taśma malarska w momencie jej odklejania była nadal wilgotna. Dzięki temu zabiegowi nie uszkodzimy powłoki pod spodem, a tym samym fragmenty farby nie oderwą się od ściany razem z tą taśmą.

Blat z konglomeratu – zalety i wady

Przy planowaniu kuchni, jednym z ważniejszych punktów jest wybór blatu. W niniejszym artykule skupimy się na blatach z konglomeratu. Poniżej znajdziesz wszystkie potrzebne informacje, które z pewnością ułatwią Ci podjęcie decyzji. Sprawdź, jakie zalety oraz wady ma blat z konglomeratu.

Konglomerat — co to jest?

Konglomerat to mieszanka kamienia np. kwarcu, marmuru lub granitu z żywicą poliestrową. Jest to w 95% materiał naturalny, a połączenie go z żywicą pozwala uzyskać doskonałe właściwości fizyczne m.in. bardzo wysoką odporność na uszkodzenia mechaniczne. Blaty z konglomeratu mogą mieć kolory, które nie występują w naturze, dzięki możliwości dodawania dom mieszanki różnych pigmentów. Mogą mieć również różne wykończenie: od polerowanego na wysoki połysk, poprzez mat, aż do powierzchni z fakturą.

Blat z konglomeratu – zalety

Blat z konglomeratu ma szereg zalet. Oto najważniejsze:

• duża trwałość i odporność na zarysowania,
• odporność na wysokie temperatury, kwasy oraz plamy,
• łatwe czyszczenie i konserwacja,
• wysoka odporność na uderzenia,
• możliwość wyboru kolorów oraz tekstur,
• możliwość dowolnego kształtowania blatu oraz połączenia ze zlewozmywakiem z tego samego materiału,
• duże płyty oraz różne grubości blatów,
• gwarancja producenta – do 25 lat.

Blat z konglomeratu – wady

Do głównych wad blatów z konglomeratu należą:

• niska odporność na ciepło – gorące garnki należy stawiać na gumowych podkładkach,
• słaba odporność na promienie UV,
• wysoka cena.

Blat z konglomeratu — podsumowanie

Blat z konglomeratu wymaga montażu przez specjalistów i do obróbki wymaga specjalistycznego sprzętu. Ma wysoką odporność na uszkodzenia mechaniczne i zarysowania. Nie jest niestety odporny na wysoką temperaturę, dlatego chcąc postawić na nim gorący garnek, trzeba używać podkładek. Taki blat może być barwiony, dzięki czemu osiągany jest jednolity kolor. Może być również dowolnie formowany, co pozwala wykonać z jednego kawałka np. blat ze zlewozmywakiem. Blat z konglomeratu jest lekki, dzięki czemu nie wymaga wzmacnianych szafek oraz można go łączyć bezspoinowo. Jest również ciepły, bo przyjmuje temperaturę otoczenia. Z pewnością jest to wybór do rozważenia.

Farby Magnat – opinie

Farby Magnat to jedne z najpopularniejszych farb ściennych w Polsce. Wspaniale, mocno nasycone kolory w niektórych przypadkach inspirowane są kamieniami szlachetnymi. Jakie rodzaje farb oferuje Magnat? Jak jest ich cena? Jakie opinie mają farby Magnat? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w poniższym artykule.

Farby Magnat — rodzaje

Zaczniemy od farb lateksowych. Magnat posiada w swojej ofercie 3 rodzaje „białych” farb:

1. Ultra Mat — to farba, która idealnie nadaje się do łazienki. Jest bardzo odporna na wilgoć, dodatkowo jest bardzo wytrzymała na szorowanie i mycie. Charakteryzuje się wspaniałym, matowym wykończeniu, a jej aplikacja jest bardzo łatwa. Do dobrego pokrycia ściany zwykle wystarcza pojedyncza warstwa farby.
   
2. Anty Formaldehyd — to farba, która sprawdzi się w sypialni oraz w pokoju dziecka. Dzięki swoim właściwościom wspaniale poprawia jakość powietrza w pomieszczeniu, a jej największą zaletą jest niewątpliwie to, że nie przyciąga kurzu. Dlatego tak dobrze nadaje się do miejsca spania. Charakteryzuje się matową, antyrefleksyjną powierzchnią.
   
3. Refresh — to farba ścienne 2w1, czyli od razu grunt i kolor. Zapewnia szybsze malowanie i błyskawiczny sposób na pokrycie całego pokoju. Co więcej, jest to farba antyalergiczna i antystatyczna, więc także nie przyciąga kurzu. Wspaniale się sprawdza we wszystkich pomieszczeniach.

Kolejna grupa to farby ceramiczne, do których należą farba Magnat Ceramic i jej druga wersja – Ceramic Care. Są to farby plamoodporne, odporne na ścieranie, a ponadto antystatyczne. Farby ceramiczne są również dość odporne na wilgoć, ale nieszczególnie nadają się do zastosowania w łazience czy kuchni. Do tego celu używa się wyłącznie farb lateksowych. Seria Magnat Ceramic bazuje na odpornych żywicach i świetnej jakości pigmentach. Nie traci koloru nawet pod wpływem szorowania. Farby mają działanie antyformaldehydowe, są antystatyczne i działają bakteriobójczo. Obie linie świetnie sprawdzają się w pokojach sypialnych i dziecięcych. Szeroka paleta kolorów sprawia, że można ją zastosować niemalże w każdym pomieszczeniu.

Jedną z najciekawszych propozycji marki Magnat jest linia Magnat Creative, w której główną rolę odgrywa kolor. Niecodzienne odcienie, inspirowane kamieniami szlachetnymi, to propozycja dla osób, które marzą o tym, aby ich mieszkanie nabrało niezwykłej barwy. Farby Creative to farby hybrydowe, które łączą w sobie hydrofobowość farb winylowych i oleofobowość farb ceramicznych. Co to oznacza w praktyce? Farby są plamoodporne – nie wchłaniają ani plam wodnych, ani oleistych.

Farby Magnat – cena

Farby Magnat nie należą do najtańszych na rynku i z reguły są nieco droższe niż inne farby tego samego rodzaju. Warto jednak wiedzieć, że są bardzo wydajne. Czasem wystarczy jedna warstwa, aby dokładnie pokryć całą ścianę. Farb nie należy rozprowadzać w wodzie ani łączyć z emulsjami innych marek. Sama będzie najbardziej kryjąca i najlepiej się sprawdzi. Przyjmuje się, że jej wydajność to 14m²/l, a farba jest na tyle gęsta, że nie rozchlapuje się.

Za farbę ceramiczną trzeba zapłacić ok. 80 zł, za farbę lateksową — ok. 90 zł, a cena farby plamoodpornej wynosi ok. 65 zł. Ceny dotyczą opakowań o objętości 2,5 l. Warto jednak pamiętać, że opakowania większe 5-10 litrowe są nieco tańsze.

Farby Magnat — opinie

Ja malowałam Magnatem – jak dla mnie to bomba. Jasne kolory naprawdę można malować 1 raz (pod to dawałam podkład) farby są naprawdę niekapiące i maluje się nimi super poza tym można umalować większą powierzchnie niż oni podają na opakowaniu. Próbowałam innych farb bo Magnat ma małą paletę kolorów. Inne farby wypadają gorzej przy Magnacie. Robiłam próbę tarcia czyszczenia ściany różnymi płynami tak na przyszłość gdybyśmy musieli czyścić ślady po długopisie czy innych tam zabrudzeniach. Efekt czyszczenia taki, że ścianę można zmoczyć i trochę trzeć (brud schodzi farba nie – nie zostają żadne plamy) dopiero jak się mocno trze (druciak spiralny +płyny jakieś tam +cif)kolor płowiał i trochę schodził. Po tym całym czyszczeniu szorowaniu gdzie powstały plamy zamalowaliśmy to i niema śladu. Czyli jak dla mnie to super. Źródło: forum.muratordom.pl

Ja jestem świeżo po remoncie. Zdecydowałam się na Magnata Ceramic, bo poleciał mi go sprzedawca i czytałam dobre opinie w internecie. Jak na razie jestem bardzo zadowolona. Farbą malowało się bardzo łatwo. Jeśli tylko pojawiło się jakieś zabrudzenie (przy małym dziecku i dużym psie, nie trudno o nie) wszystko ładnie schodziło. Jak na razie jestem bardzo zadowolona, szczególnie z koloru, bo jest dokładnie teaki jak sobie wymarzyłam.Źródło: forum.gazeta.pl

Dla mnie jedną z lepszych farb jest Magnat. dobrze kryje, wydajny. Jest sporo kolorów do wyboru. Ściany łatwo utrzymać w czystości bo plamy ze ścian schodzą bez problemu. Nie ma smug ani przebarwień. Źródło: forumbudowlane.pl

Polecam Magnat Ceramic. Farba bardzo dobrej jakości, świetnie kryje, szybko schnie i nie robią się na ścianie zacieki i tego typu rzeczy. Kolory mają fantastyczne, jest w czym wybierać, ja nie mogłam się zdecydować, ale w końcu wybrałam piękny i intensywny Naturalny Turkus. Źródło: forum.interia.pl

Magnat – potwierdzam. Farba jak by z innej epoki. Bardzo wydajna. Zero zacieków. Kryje już za I malowaniem. Mam nią pomalowane całe mieszkanie. Normalnie bajka!!! Źródło: forum.budujemydom.pl

Cześć Słuchaj, ja ze szczerego serca, bo już wielu farb próbowałam, polecam farby DULUX, oraz MAGNAT. To są farby gęste i bardzo, naprawdę bardzo wydajne. Kupisz 2,5 i przemalujesz magnatem cały pokój, to samo jest z Duluxem. Warto się zastanowić, szczerze nie jestem zwolenniczką śnieżki. Źródło: deccoria.pl

Magnat jest lepszą farbą niż dulux (przynajmniej gotowe farby, te z mieszalnika duluxa są lepsze) ale polecam dać pod magnata Snieżkę Grunt a na pewno nie będzie niespodzianek. Źródło: forum.muratordom.pl

Rośliny w szkle – zakładanie krok po kroku

Rośliny w szkle to ciekawa alternatywa dla tradycyjnej hodowli roślin w donicach. Ten niebanalny sposób na zieleń w mieszkaniu jest łatwy w wykonaniu, dlatego, jeśli szukasz kreatywnego zajęcia dla siebie, lub dzieci, idealnym pomysłem będzie stworzenie własnego miniaturowego ogrodu w szklanym pojemniku.

Rośliny w szkle — potrzebne elementy

Na początek przygotuj potrzebne elementy:

• szklane naczynie, w którym umieścisz wybrane rośliny,
• opcjonalnie 2 patyczki, które przydadzą się w przypadku naczynia z wąską szyjką,
• sadzonki,
• piasek lub żwirek np. akwarystyczny, kamyki do drenażu,
• ziemia kwiatowa,
• aktywny węgiel drzewny (kupisz go w aptece lub sklepach akwarystycznych),
• kawałki kory, małe gałązki,
• opcjonalnie mech (dostępny w kwiaciarni lub na giełdzie kwiatowej).

Rośliny w szkle — zakładanie krok po kroku

Krok 1: Wybór odpowiedniej rośliny

Do uprawy w szklanych naczyniach najlepiej nadają się rośliny miniaturowe, proste w uprawie, niewymagające obfitego podlewania. Są to m.in. kaktusy, kalanchoe i draceny, przy czym należy pamiętać, aby nie łączyć roślin o różnych wymaganiach. Najlepsze są gatunki wolno rosnące, np. sukulenty, a także trzykrotka, skrzydłokwiat, skalnica rozłogowa, peperomia, bluszcz oraz miniaturowe odmiany storczyków. Dobrym pomysłem jest wykorzystanie dekoracyjnego mchu, niewielkich paproci np. orliczki kreteńskiej lub niekropienia, a także roślin owadożernych, jak rosiczka czy muchołówka. Doskonale sprawdzą się również popularne rośliny jak fitonia, gastenia, haworcja, episcja czy haworcja.

Krok 2: Wybór odpowiedniego naczynia

Wybór odpowiedniego naczynia zależy od gatunku rośliny, którą planujemy zasadzić, a także od pożądanego efektu dekoracyjnego. W internecie można znaleźć wiele ciekawych inspiracji z rozmaitymi szklanymi naczyniami w roli głównej, gdzie zobaczyć można naczynia o różnych kształtach, wazony, słoiki, a nawet większe butelki.

Następnie należy podjąć decyzję o uprawie naszych roślin. Istnieją 2 możliwości:

1. szczelne zamknięcie szklanego naczynia i stworzenie niemal bezobsługowej hodowli,
2. uprawa w otwartym naczyniu, które pełni tylko rolę dekoracyjnej doniczki, a trzymane w niej rośliny należy traktować jak kwiaty doniczkowe — musimy pamiętać więc o regularnym podlewaniu posadzonych roślin.

Krok 3: Wykonanie

Przystępujemy do układania warstw w szklanym naczyniu:

1. Drenaż — to ważny krok, ponieważ w naczyniu bez odpływu, woda będzie zbierała się na dnie. Do wykonania warstwy drenażowej najlepiej wykorzystać niewielkie kamyki, dzięki którym nadmiar wody nie będzie podtapiał korzeni posadzonych roślin. Wysokość drenażu zależy od wysokości wybranego naczynia — zwykle wystarczy ok. 2-5 cm.
2. Węgiel aktywowany — warto go dodać do naszego naczynia, aby pomóc roślinie w walce z bakteriami i grzybami.
3. Ziemia — powinna być przepuszczalna oraz odpowiednio dobrana do gatunków roślin posadzonych w naczyniu. Wysypujemy tyle warstwy ziemi, aby móc bez ponownego dosypywania umieścić w niej rośliny. Efektowny wygląd uzyskamy, nie przez wysypanie ziemi równo, tylko tworząc niewielkie wzniesienia.
4. Sadzenie oślin w naczyniu — korzenie wyciąganych ze sklepowych doniczek roślin należy otrzepać dokładnie z ziemi i poradzić je delikatnie, możliwie jak najdalej od ścian naczynia. Jeśli oślina posiada bardzo rozbudowany system korzeniowy, należy skrócić nieco korzenie do długości pozwalającej na ich przykrycie wysypaną już ziemią.
5. Dekoracja — miniogród w szkle można udekorować kamyczkami do drenażu, kolorowym żwirkiem, ciekawymi kamieniami, muszelkami, kawałkami wapiennych skał, gałązkami, kawałkami kory lub innymi dodatkami według własnych upodobań.
6. Podlewanie i pielęgnacja — rośliny należy podlewać w zależności od ich wymagań, przy czym należy lać wodę po ściankach naczynia lub bezpośrednio do korzeni np. po patyczku. W zamkniętym, szklanym naczyniu panują warunki podobne jak w szklarni, dlatego konieczne jest dokładne kontrolowanie stanu roślin pod kątem chorób grzybowych. Nie ma konieczności ich nawożenia, gdyż w takich warunkach wzrost roślin będzie i tak intensywny. Mini ogród należy postawić w odpowiednio dobranym miejscu, przy czym nie powinno ono stać w pełnym słońcu (ściany szklanego naczynia bardzo szybko się nagrzeją), lepiej wybierać stanowiska lekko zacienione. Jeśli w zamkniętym szklanym pojemniku pojawią się kropelki wody, powinniśmy go otworzyć i przewietrzyć.

Lampa do pokoju dla dziewczynki – jaką wybrać?

Lampa do pokoju dla dziewczynki nie powinna spełniać wyłącznie funkcji dekoracyjnej. Przede wszystkim powinna być bezpieczna, czyli wykonana z nieszkodliwych materiałów. Ponadto powinna dobrze oświetlać przestrzeń, a także pobudzać kreatywność dziecka. Poniżej przedstawiamy wybrane modele wiszące, ścienne oraz na biurko lub stolik, które pobudzą wyobraźnię, a także stylowo rozświetlą i pięknie udekorują pokój dla dziewczynki.

Lampa do pokoju dla dziewczynki — jaką wybrać?

Wybierając lampę do pokoju dziecka do wyboru mamy piękne i różnorodne formy postaci z bajek, piłek, aut, pluszaków, lalek czy elementów natury, które mogą być wykonane z drewna, ceramiki, stali i innych materiałów. Każda z nich, z dobrze dobraną, ciepłą barwą światła, która powinna wynosić od 2700 do 3400 K, doskonale spełnią swoją funkcję.

Lampa do pokoju dla dziewczynki — modele wiszące

Wybór lampy do pokoju dla dziewczynki zależy od indywidualnych upodobań i zmienia się zwykle wraz z rozwojem dziecka. Wiele zależy również od stylu wnętrza — lampa powinna współgrać z resztą elementów jego wyposażenia. Jeśli aranżację dopełniają kolorowe dodatki, taka może być też lampa. Jeśli w pokoju dziewczynki dominuje stonowana kolorystyka i proste wzory, to lampa również powinna mieć ascetyczne formy. Najważniejsze jest jednak, aby lampa w pokoju dziecięcym dobrze spełniała nie tylko swoją funkcję dekoracyjną, ale również praktyczną i odpowiednio oświetlała poszczególne strefy pokoju.

Zobacz przykładowe lampy wiszące do pokoju dla dziewczynki:

Lampa do pokoju dla dziewczynki – modele ścienne

W pokoju dla dziewczynki świetnie sprawdzą się ścienne modele lamp. Wybór na rynku jest ogromny: motylki, chmurki, gwiazdki, kwiatuszki … Takie miejscowe oświetlenie pełni w pokoju dodatkowe funkcje, np. kiedy jest zawieszone przy łóżeczku, pomaga w rozświetleniu przestrzeni do czytania książek. Wiele ściennych lamp dla dzieci ma regulator czasowy, czujnik ruchu, a także możliwość zmiany natężenia światła za pomocą pilota.

Zobacz przykładowe lampy ścienne do pokoju dla dziewczynki:

Lampa do pokoju dla dziewczynki – modele na biurko lub stolik

Dziecięce lampy na biurko oświetlają wybrane punkty, a możliwość regulacji kąta padania i natężenia światła jest bardzo pomocne podczas odrabiania lekcji. Z kolei niewielkie lampy, których abażur lub klosz osadzony jest na niskiej nóżce, sprawdzą się idealnie jako oświetlenie nocne i będą piękną dekoracją niewielkiego stolika, komody lub szafki nocnej. Zwykle są to LED-owe lampy dla dzieci w kształcie zwierząt, gwiazdy, księżyca czy kuli, a także przytulanki wykonane z naturalnych materiałów, które dodatkowo mają wgrane różnorodne kołysanki i melodie. W nocy, kiedy emitują światło o niewielkim natężeniu, pozytywnie wpływają na poczucie bezpieczeństwa małego dziecka.

Zobacz przykładowe lampy na biurko lub stolik do pokoju dla dziewczynki:

Jak zrobić samodzielnie industrialny stolik kawowy?

Industrialny stolik kawowy może być perłą wystroju każdego wnętrza, chociaż najlepiej wpisze się w przestrzeń industrialną lub skandynawską. Ten funkcjonalny mebel może mieć wiele zastosowań. W salonie możesz używać go jako typowy stolik kawowy lub jako minimalistyczny stolik na gazety. Z kolei w sypialni może pełnić funkcję pomocniczego stolika, na którym będziesz przechowywać drobne bibeloty. I co najlepsze! Taki stolik możesz zrobić samodzielnie, a koszt będzie zdecydowanie mniejszy niż zakup nowego w sklepie — industrialny stolik kawowy może kosztować nawet 1500 zł.

Jak zrobić samodzielnie industrialny stolik kawowy?

Do wykonania stolika będziesz potrzebować:

• 8 kantówek o wymiarach 100 cm x 3 cm x 3 cm;
• 3 deski klejone o wymiarach 100 cm x 20 cm x 1,8 cm;
• wkręty;
• lakierobejcę;
• piłę lub wyrzynarkę,
• wiertarkę;
• wkrętarkę lub śrubokręt.

Industrialny stoli kawowy — wykonanie:

1. Kantówki przetnij na odpowiednie wymiary: 4 cm x 100 cm, 4 cm x 54 cm, 4 cm x 38 cm.
2. Złóż 2 prostokąty z kantówek 100 cm i 54 cm. Nawierć otwory, aby drewno nie pękało przy skręcaniu.
3. Dociśnij dobrze elementy do siebie, skręć kantówki. Kąt prosty wyznaczy za pomocą innej deski. W ten sposób powstaną dwa prostokąty o wymiarach 100 cm x 60 cm.
4. Teraz prostokąty połącz kantówką 35 cm. Pamiętaj o nawiercaniu drewna, a także o tym, aby wkręty mijały się z tymi, które są już w drewnie. Cztery nogi są już na swoim miejscu.
5. Na górze przykręć drugi prostokąt.
6. Czas na malowanie. Przygotuj ulubione dwa kolory lakierobejcy– my wybraliśmy antracyt szary na nogi, a dąb jasny na blat. Drewno pomaluj 2 razy.
7. Kiedy drewno porządnie wyschnie, przykręć deski na blat z nogami. Wystarczy nawiercić po dwa otwory na deskę i skręcić wszystko razem.

Industrialny stoli kawowy — koszt wykonania

Wykonując samodzielnie industrialny stolik kawowy, powinniśmy zamknąć się w koszcie 130 zł. Drewno kosztuje ok. 100 zł, ale można je kupić jeszcze taniej — zamiast desek klejonych można przyciąć blat ze zwykłych desek. Koszty mogą być wtedy mniejsze nawet o 50 zł mniejsze. Cena lakierobejcy to 15 zł za 200 ml x 2 kolory, spokojnie wymalujemy dwa takie stoliki i jeszcze trochę zostanie.

Do jakich wnętrz pasują płytki w jodełkę?

W ostatnich latach w aranżacji wnętrz triumfy święcą płytki w jodełkę. Kładzie się je już nie nie tylko na podłodze, ale również na ścianach. Jakie wzory i kolory jodełki są aktualnie najmodniejsze? Sprawdź, do jakich wnętrz pasują takie płytki.

Płytki w jodełkę — sposoby układania

Płytki w jodełkę układa się na kilka sposobów: klasyczny, francuski oraz węgierski. Czym się różnią?

• Płytki w jodełkę klasyczną

Ten sposób ułożenia płytek wykorzystywano już do ozdoby podłóg XVI-wiecznych pałaców — nazywano go stylem Herringbone. W Polsce klasyczna jodełka kojarzy się głównie z czasami PRL-u, kiedy to święciła triumfy swojej popularności. W wariancie klasycznym poszczególne deseczki lub płytki mają kształt prostokątów i są ze sobą układane pod kątem 90 st. – krótszy bok jednej przylega do dłuższego boku drugiej, tworząc zygzakowaty wzór. Do stworzenia tego wzoru można wykorzystać elementy o dowolnych wymiarach – nawet długie deski podłogowe przypominające podłogę drewnianą.

• Płytki w jodełkę francuską

Układanie płytek w jodełkę francuską rozpoczęto znacznie później od jodełki klasycznej. Wynikało to głównie z kosztów, jakie generowały odpady. Jodełkę francuską układa się z deseczek lub kafelków o kształcie równoległoboku. Krótsze boki przycięte są pod kątem 45 st. i stykają się ze sobą na jednej osi, dzięki czemu tworzą zygzakowaty wzór przypominający grot strzały

• Płytki w jodełkę węgierską

Zasada układania płytek w jodełkę węgierską jest taka sama jak w przypadku jodełki francuskiej. Klepki lub płytki o kształcie równoległoboków stykają się ze sobą krótszymi bokami, tworząc wzór kojarzący się z grotem strzał. Inny jest jednak kąt przycięcia krótszych krawędzi elementu, w tym wypadku wynosi on bowiem 60 st. Dzięki temu wzór jest mniej szpiczasty, za to szerszy i łagodniejszy, bardziej nadający się do wykańczania mniejszych pomieszczeń.

Do jakich wnętrz pasują płytki w jodełkę?

Płytki w jodełkę pasują do każdego wnętrza, sprawdzą się zarówno na ścianach, jak i podłogach, mogą być kolorowe, mogą mieć wzór drewnopodobny lub imitujący marmur. Można nimi wyłożyć całe pomieszczenie, można też jedynie jego fragment, np. ścianę nad zlewem, czy też obszar wokół kominka.

Aktualnie najmodniejszy jest wariant Chevron, który idealnie wpisuje się w aranżacje retro, pasuje również do wnętrz urządzonych w duchu klasycznym oraz industrialnym. Płytki w jodełkę wprowadzają do tych stylów elegancję i powiew oryginalności.

Płytki w jodełkę — modne kolory

• Białe płytki w jodełkę będą idealnie pasować do wnętrz małych i niezbyt nasłonecznionych. To dobry wybór dla fanów stylu skandynawskiego lub romantycznego shabby chic. Można nimi wyłożyć całą ścianę lub ułożyć je tylko do pewnej wysokości, a resztę ściany zamalować białą farbą. Brzegi kafelków samoistnie utworzą zębaty, geometryczny wzór kojarzący się nieco z antycznym greckim zdobnictwem
• Płytki w jodełkę o różnych odcieniach tego samego koloru (np. śnieżna biel, odcień kości słoniowej oraz perłowobiały). Takie połączenie będzie zachwycało delikatnością, ale jednocześnie kompozycja nie popadnie w monotonię. Dobrym pomysłem jest również stopniowanie kolorów z jednej palety kolorystycznej (np. od ciemnego granatu do błękitu lub brązu do beżu). Takie ściany sprawdzą się przede wszystkim na większych powierzchniach.
• Kolorowa jodełka na ścianie lub podłodze najlepiej wygląda w nowoczesnych, lekko ekstrawaganckich wnętrzach. Płytki w jodełkę w soczystych, kontrastujących kolorach szalenie ciekawie wyglądają, kiedy rozłożone są nieregularnie, tworząc lekko abstrakcyjną kompozycję. Alternatywnym rozwiązaniem jest wplecenie do jodełki poziomych pasów w tym samym kolorze, które będą organizowały ścienną aranżację.
• Jodełka z płytek o różnych kolorach i rozmiarach stworzy nowoczesną mozaikę, obok której nikt nie przejdzie obojętnie. Najlepsze wrażenie sprawiają długie deski, ale te w małym rozmiarze również z powodzeniem można wykorzystać. Żeby podkreślić wyjątkowość takiej aranżacji, warto połączyć płytki w różnych odcieniach tego samego koloru. W rozległych loftach można stworzyć mozaikę z drobnych płytek w intensywnych, nasyconych barwach.

Fotele Chierowskiego – historia powstania oraz aktualna cena

Fotele 366, znane również pod nazwą fotele Chierowskiego, to ikona polskiego designu. Za czasów PRL-u królowały w polskich domach, dzisiaj robią furorę również za granicami kraju. Jak narodził się kultowy mebel i kim był człowiek, który go zaprojektował?

Fotele Chierowskiego — historia powstania kultowego mebla

Według większości źródeł projekt fotela 366 postał w 1962 roku na potrzeby Dolnośląskiej Fabryki Mebli w Świebodzicach. Zapotrzebowanie wynikało z pożaru w zakładzie, który strawił znaczną część hal produkcyjnych i maszyn. Dyrekcja fabryki zgłosiła zapotrzebowanie na szybką i tanią produkcję w celu nadrobienia strat. Jeden z jej pracowników, Józef Chierowski, zaproponował mebel o prostej, nowoczesnej konstrukcji, całkowicie odmienny od ciężkich mebli w przedwojennym stylu, które wytwarzano dotychczas na terenie fabryki.

Fotele Chierowskiego stały się prawdziwym bestsellerem. Ich produkcja trwała do lat 80., a na rynku pojawiło się aż pół miliona egzemplarzy. Skąd tak ogromne powodzenie fotela 366? To mebel doskonale zaprojektowany. Jego lekka, dynamiczna forma, a także kompaktowy rozmiar sprawdzał się w małych mieszkaniach, które są tak charakterystyczne dla tamtych lat. Równocześnie okazał się wygodny i wyjątkowo solidny. Do produkcji foteli 366 używano wyłącznie naturalnego drewna bukowego, jesionowego lub dębowego, dzięki czemu wiele egzemplarzy przetrwało do naszych czasów w niemal nienaruszonym stanie.

Fotele Chierowskiego — konstrukcja

Znakiem rozpoznawczym foteli 366 są rozchylone, zwężane ku dołowi nogi, trapezowe siedzisko i oparcie połączone w monolityczną całość, a także duże śruby, które spajają konstrukcję (oryginalnie przeznaczone do montażu sedesów). Tapicerkę wykonywano z grubych, dobrej jakości tkanin obiciowych o jednolitym wybarwieniu.

Niewielkie wymiary fotela Chierowskiego do dziś uchodzą za ogromny atut. Oryginalne modele mają ok. 71 cm wysokości i 62 cm szerokości. Siedzisko fotela jest zawieszone nisko nad ziemią, na wysokości 42 cm, a jego głębokość wynosi jedynie 62 cm

Fotele Chierowskiego — cena

Cena fotela Chierowskiego z drugiej ręki wynosi 100-150 zł. Wartość mebla wzrasta do 500-1000 zł, jeśli został poddany renowacji przez sprzedającego. Na ostateczną cenę ma wpływ kilka czynników, m.in. rodzaj wybranej tkaniny obiciowej, zakres prac oraz miejsce zamieszkania. Prawdopodobne jest, że tapicer z małego miasteczka wykona swoją pracę nieco taniej niż wzięty specjalista ze stolicy. Dlatego fotel warto odrestaurować samodzielnie. Koszt całej inwestycji ograniczy się jedynie do zakupu niezbędnych materiałów (ok. 100-200 zł).

Najdroższym, a zarazem najwygodniejszym rozwiązaniem jest zakup nowego fotela. W zależności od wybranej tkaniny, za oryginalny mebel trzeba zapłacić 1700-1800 zł.

Pufa pikowana – stylowe dopełnienie wnętrza

Na aranżację wnętrza salonu składa się wiele elementów, a jednym z ważniejszych jest wygodny zestaw wypoczynkowy. W jego skład wchodzi zwykle kanapa lub narożnik oraz fotele, a niekiedy również pufy. Te ostatnie wracają ostatnimi czasy do łask i stają się coraz bardziej popularne. Użytkownicy doceniają pufy pikowane zarówno za wygodę, jak i walory dekoracyjne. Ten mebel doskonale sprawdzą się w pomieszczeniach o różnorodnej stylistyce, ale najpiękniej wygląda w salonach urządzonych w stylu glamour, a także w stylu nowojorskim lub hampton.

Pufa pikowana — stylowe dopełnienie salonu

Pufa pikowana to doskonały pomysł na stylowe dopełnienie nowoczesnego i jednocześnie luksusowo wyposażonego wnętrza. W ofercie producentów mebli do domu można znaleźć pufy w bogatym wyborze kształtów, rozmiarów i kolorów. Jak wybrać tę najlepszą?

Miłośnikom delikatnych wzorów i subtelnych kształtów możemy polecić okrągłe pufy pikowane dostępne w wielu wariantach kolorystycznych, różnych wersjach zdobień i rozmiarów, które są doskonałą alternatywą dla tapicerowanych stołków lub taboretów. Taka pufa jest również ciekawym uzupełnieniem stolika kawowego, przy którym może pełnić funkcję wygodnego siedziska lub podnóżka.

Osobom poszukującym mebla bardziej masywnego z pewnością spodoba się szeroka pikowana pufa w formie ławeczki. Tego typu mebel pełni nie tylko funkcję wygodnego siedziska lub podnóżka, który można dostawić do eleganckiej sofy, ale również funkcję skrzyni. Uchylane siedzisko i pojemna komora wewnętrzna pozwalają przechowywać w jej wnętrzu wiele użytecznych przedmiotów, m.in. dekoracyjne pledy czy narzuty.

Pufa pikowana to mebel, który zwiększy funkcjonalność każdego salonu. W pozytywny sposób wpływa na komfort wypoczynku, a także zwiększa dekoracyjność wnętrza.

Jak samodzielnie zrobić łóżko z palet? Instrukcja krok po kroku

Jak samodzielnie zrobić łóżko z palet? Jeśli majsterkowanie to Twoje hobby, nie powinieneś mieć z tym żadnego problemu. Jeśli jednak zabierasz się do prac stolarskich po raz pierwszy, zerknij na nasze wskazówki. Przygotowana przez nas instrukcja krok po kroku przeprowadzi Cię przez to zadanie.

Jak samodzielnie zrobić łóżko z palet? Narzędzia.

Przy budowie łóżka z palet będziesz potrzebować wszelkich narzędzi do obróbki drewna i nie tylko:

• szlifierka (pasmowa lub oscylacyjna), pilarka, wyrzynarka, wkrętarka;
• papier ścierny o różnej gramaturze;
• okulary ochronne, maseczka przeciwpyłowa, przydadzą się również słuchawki izolujące od hałasu oraz rękawice ochronne;
• farba podkładowa (gruntująca) do drewna oraz farba kryjąca lub lakier do drewna;
• pędzel lub wałek oraz kuweta, która ułatwi nakładanie farby;
• miarka o długości min. 3 metry;
• podstawowy zestaw narzędzi: młotek, śrubokręt, obcęgi, klucze w różnych rozmiarach.

Jak samodzielnie zrobić łóżko z palet? Wybór palet.

Do wykonania łózka z palet, najlepiej nadają się licencjonowane europalety, na których widnieje symbol EUR lub EPAL. Są to najlepsze i najbardziej wytrzymałe palety.

Standardowy rozmiar europalet to 120x80x14,40 cm. Grubość desek – 2,20 cm. Na pojedyncze łóżko potrzebne są 3 palety, a na podwójne – p5. W sprzedaży dostępne są również palety o połowę mniejsze (60x80x14,40 cm) oraz palety powiększone (120x120x14,40 cm). Standardowa paleta waży 25 kg, powiększona – 30 kg. Jeśli przeraża Cię ten ciężar, możesz rozważyć kupno palet ISO, które wykonane są z minimalnie cieńszych desek. Ich rozmiar to 12x100x14,40 cm a waga „tylko” 17 kg.

Palety można kupić nowe lub używane. Oba rozwiązania mają plusy i minusy. W przypadku nowych palet na pewno będziesz mieć mniej pracy, za to ich cena jest wyższa. Używane palety wymagają większego nakładu pracy własnej, za to koszty ich uzyskania są znikome. Jeśli decydującym czynnikiem jest czas, na pewno lepiej postawić na nowe palety. Wyczyszczenie starych trochę potrwa.

Przy zakupie palet należy zwrócić uwagę, aby były one pierwszorzędnej jakości. Ważne jest, aby nie kupić palet jednorazowych, które nie są zbyt wytrzymałe. Poza tym drewno powinno być całkowicie zdrowe, suche i bez śladów pleśni.

Jak samodzielnie zrobić łóżko z palet? Instrukcja krok po kroku

Krok 1 – szlifowanie drewna

Palety są wykonane z surowego drewna i często wystają z nich drzazgi dlatego ze względów bezpieczeństwa powierzchnię należy wyrównać i wygładzić. Im dokładniej będzie wykonany ten zabieg, tym łóżko będzie wyglądało estetyczniej. Ponadto będziemy mieć pewność, że lakierowanie wyjdzie idealnie.

Krok 2 – malowanie palet

Ten punkt zależy od naszych upodobań. Można pozostawić naturalny kolor drewna palety albo pomalować je na dowolny kolor według uznania. Do pomalowania łóżka z palet nadaje się lazura do drewna, lakier akrylowy albo farba do ścian. Farby matowe i niezmywalne szybciej się zabrudzą, dlatego wybór farby nalezy dobrze przemyśleć. Aby uzyskać doskonały efekt, drewno pomalować 2 razy.

Krok 3 – podkładki filcowe

Ten krok jest opcjonalny, ale sensowny. Szczególnie jeśli nasz mebel ma stać na parkiecie, podłodze z korka, laminatu albo desek. Zamiast filcowych podkładek można przykręcić meblowe nóżki.

Krok 4 – poskręcanie palet

Kiedy palety są już dokładnie przygotowane, można je ze sobą połączyć. Posłużą nam do tego śruby, metalowe kątowniki wkręty. Po skręceniu palet należy sprawdzić, czy wszystkie elementy zostały wcześniej dokładnie pomalowane. Aby chronić materac, można do palet przymocować stary dywan albo grubą tkaninę.

Krok 5 – oświetlenie

Ten krok zależy od upodobań, nie mniej warto wiedzieć, że istnieje taka możliwość. Kable i taśmy LED (dostępne w różnych wielkościach i kolorach) trzeba poprowadzić przez listwy palet tak, aby ich nie uszkodzić. Inaczej może się zdarzyć, że cała instalacja nie będzie działać. Warto również pomyśleć o gniazdku elektrycznym na ścianie pod łóżkiem albo tuż obok.

Podwieszane łóżko z palet

Podwieszane łóżko z palet może stać się absolutnym hitem naszego mieszkania. Wystarczy je tylko podwiesić na linach i bujać się jak na huśtawce. Liny należy umocować na 4 zewnętrznych rogach palet i podwiesić na wkręconych w sufit śrubach z pierścieniami.

Łóżko z palet — ciekawe rozwiązania

Pojedyncze łóżko z palet nadaje się również jako łóżeczko dla dzieci. Wystarczy zamontować dodatkową listwę na krawędzi łózka, aby zapobiec wypadnięciu dziecka.

Wolne przestrzenie pod paletami można wykorzystać na szuflady z kartonów.

Zamiast nóżek albo filcowych podstawek można zamontować rolki — w ten sposób zyskujemy mieć łóżko mobilne.

Łóżko z palet może służyć również jako leżak na tarasie albo balkonie, wystarczy je odpowiednio pomalować.

Do jakiego stylu pasują okna antracyt?

Kolor antracytowy, czyli ciemnoszary, określany numerem RAL 7016 jest obecnie jednym z najmodniejszych kolorów używanych w wykańczaniu domów. W kolorze antracytowym można kupić okna, a także drzwi tarasowe. Sprawdź, do jakiego stylu pasują okna antracyt.

Okna antracyt — do jakiego stylu pasują?

Antracyt to kolor ciemny z silnym odcieniem szarości, często z metalicznym połyskiem. Świetnie komponuje się w nowocześnie zaaranżowanych wnętrzach. Może być uzupełnieniem kompozycji minimalistycznych, czasem wręcz ascetycznych. Pasuje również do wnętrz poprzemysłowych, loftowych albo stylizowanych na takie.

Okna antracytowe będą świetnie wyglądać w połączeniu ze ścianami betonowymi, z surowej cegły albo tej pobielonej farbą, dobrze współgrają z jasnoszarą podłogą. Piękno takich okien można podkreślić przez szare dodatki, np. poduszki, donice, lampy czy ramy obrazów na ścianach. Lepiej unikać łączenia okien antracytowych z dodatkami w tej tonacji ciemnoszarej bowiem może ona stać się zbyt przytłaczająca.

Antracytowe okna można zastosować w każdej przestrzeni – w salonie, kuchni, sypialni, łazience, na parterze i na poddaszu. Ważne jest również to, że okna w tym kolorze świetnie wyglądają na każdej elewacji, zarówno domów tradycyjnych ze spadzistymi dachami, jak i nowoczesnych, o kubicznych formach. Współgrają z białymi elewacjami, z oblicówkami z desek, okładzinami z klinkieru. Mogą stanowić klamrę między jasnymi i szarymi fragmentami elewacji.

Okna antracyt — odcienie

Okna antracyt znajdziemy w ofercie każdego producenta i są to produkty w różnych odcieniach szarości. Najpopularniejszy odcień to RAL 7016. Oprócz tego koloru, paleta odcieni szarości RAL obejmuje odcienie od numeru 7000 (szary popielaty) do 7047 (szary mleczny). Najciemniejszych tonów jest wiele, np. szary łupek (7015), szary bazaltowy (7012), szary stalowy (7011), szary granitowy (7026), szary grafitowy (7024). Nie wszyscy producenci ściśle przestrzegają palety RAL. Istnieja również inne zestawienia barw. Firmy mogą też tworzyć własne palety. Dlatego czasem okna i drzwi tarasowe o odcieniu antracytowym mogą nieco różnić się intensywnością szarości.

Okna antracyt mogą być wykonane z PCV, drewna lub aluminium, mogą to być również okna połaci owe w ciemnoszarym oblachowaniu. Kolor antracytowy może być matowy albo nieco połyskliwy i w zależności od materiału może inaczej wyglądać. Najpopularniejsze jest wykończenie gładkie. Znaleźć można okna antracytowe wyglądające jak drewniane (wzór usłojenia) albo o efekcie metalicznym szczotkowanym lub polerowanym. Mogą być one wykonane z różnych materiałów.

Nowy trend – mech na ściany. Jak samodzielnie zrobić dekorację z mchu ozdobnego?

„Zielone graffiti”, czyli dekoracyjny mech położony bezpośrednio na ściany w domu, to najgorętszy trend sezonu. Dzięki stabilizacji nie wymaga podlewania oraz szczególnej opieki, a dodatkowo ma właściwości, które szczególnie ucieszą alergików i właścicieli zwierząt. Sprawdź, jak samodzielnie zrobić dekorację z mchu ozdobnego.

Nowy trend — mech na ściany

Obrazy, a nawet całe ściany z ozdobnego mchu podbijają wnętrza domów i mieszkań. Nic dziwnego. Chrobotek reniferowy jest cudownie miękki, bezobsługowy i piękny.

Mech, a właściwie porost, przyszedł do nas ze Skandynawii. Można go również znaleźć w Polsce, ale jest on objęty ochroną częściową. Chrobotek reniferowy, zwany też mchem islandzkim, rośnie w chłodnych rejonach – m.in. na północy Europy i w Ameryce Północne, a największe jego skupiska są tam, gdzie żyją renifery – stąd też jego nazwa. Reniferowy, bo jest ulubionym przysmakiem tych zwierząt, a chrobotek od charakterystycznego dźwięku, jaki wydaje, gdy się po nim chodzi.

Mech zbiera się ręcznie i w ograniczonych ilościach, tak, aby nie naruszyć równowagi ekosystemu, w jakim rośnie. Następnie jest oczyszczany i poddawany procesowi stabilizacji, a także ewentualnego barwienia. Stabilizacja to nic innego jak uśpienie rośliny. Dzięki temu chrobotek reniferowy zachowa wszystkie swoje właściwości, ale nie będzie się dalej rozrastał. Proces stabilizacji polega na wprowadzeniu do soków mchu ozdobnego specjalnie stworzonego roztworu z zawartością gliceryny. Stabilizowany mech dekoracyjny wygląda naturalnie, jest miękki i sprężysty, a jednocześnie nie wymaga pielęgnacji i nie osypuje się ze ścian. Do tego jest nietoksyczny i biodegradowalny.

Mech na ściany — jak samodzielnie wykonać?

Mech na ściany kładzie się najczęściej w postaci paneli, które można dowolnie dopasować do przestrzeni, ponieważ nadają się do cięcia na mniejsze kawałki. Jeśli zależy ci na docięciu ich łatwo do nietypowego wymiaru np. wnęki, wybierz mech na podkładzie z korka, który jest elastyczny i daje się kroić nożem do tapet, a nawet nożyczkami.

Najprostszy w wykonaniu jest obraz wypełniony mchem. Potrzebujesz do tego jedynie chrobotek reniferowy, ramę i klej florystyczny lub taśmę dwustronnie klejąca. Kępki chrobotka należy dość mocno docisnąć do kleju lub taśmy — nie powinny się odklejać.

Istnieje też sposób na „zielone graffiti”, które samo wyrasta na ścianie. Wymaga to jednak kupienia mchu niestabilizowanego i więcej pracy. W tym celu należy zmiksować blenderem mech, kefir, wodę oraz cukier. Taką mieszanką pomaluj np. deskę lub cegłę i poczekaj kilka dni, aż wyrośnie. Pamiętaj jednak, że podłoże musi być naturalne i przyjazne dla mchu – nie wyrośnie on na plastiku czy metalu. Co więcej, taki mech wymaga odpowiedniej pielęgnacji.

Mech na ściany – pielęgnacja i utrzymanie mchu

Dzięki stabilizacji mech nie wymaga właściwie żadnej pielęgnacji, a dodatkowo ma następujące właściwości:

• zachowuje swój zapach i wygląd na nawet 5 do 15 lat;
• nie wymaga podlewania i nawożenia;
• nie rozrasta się i nie trzeba go przycinać;
• nie potrzebuje światła;
• nie przyciąga kurzu – idealny dla alergików;
• jest nietoksyczny dla zwierząt;
• jest odporny na działanie pleśni i grzybów.

Zabudowa grzejnika. Sposoby na ładne i praktyczne maskownice na kaloryfer

W większości domów znajdują się zwykłe grzejniki stalowe lub aluminiowe w kolorze białym, ponieważ są najtańsze. W wielu domach znajdują się również stare grzejniki, które po prostu szpecą wnętrze. Jest na to sposób. Zabudowa grzejnika to najprostszy sposób, żeby ich nie widzieć, a jednocześnie korzystać z ich dobrodziejstw. Sprawdź, jak zrobić ładne i praktyczne maskownice na kaloryfer.

Zabudowa grzejnika, a ogrzewanie domu

Grzejniki odsłonięte są najbardziej skuteczne, gdyż najlepiej oddają ciepło krążącej w nich gorącej wody i ogrzewają pomieszczenia. Zdarza się niestety, że ich wygląd oraz położenie naruszają koncepcję wykończenia wnętrza. Rozwiązaniem w takiej sytuacji jest wykonanie maskownicy na kaloryfer. Trzeba to jednak zrobić z głową, czyli tak, aby, jak najmniej obniżyć wydajność grzania. Musimy również pamiętać, o tym, że zwiększą się koszty ogrzewania domu. Grzejnik umieszczony za osłoną przekazuje 10-20% mniej ciepła do wnętrza, więc żeby utrzymać taką samą temperaturę, trzeba będzie go bardziej rozkręcać. Dlatego dopiero znacznie cieplejszy kaloryfer z obudową ogrzeje pomieszczenie na takim samym poziomie. Jeśli decyzja o zastosowaniu osłon na grzejnikach zostanie podjęta na etapie projektowania domu, trzeba odpowiednio zwiększyć ich wymiary i/lub moc grzewczą.

Zabudowa grzejnika. Sposoby na ładne i praktyczne maskownice na kaloryfer

Maskownice na grzejnik można kupić gotowe w sklepach z akcesoriami wykończeniowymi albo zamówić u specjalisty (stolarz, szklarz), który wykona osłonę na grzejnik wg pomysłu własnego lub architekta wnętrz.

Osłonę na kaloryfer można wykonać z wielu materiałów, co pozwoli dopasować ją do każdego stylu wnętrza. Ciepło najlepiej przewodzi metal, jednak często przeważają względy estetyczne i zabudowę grzejnika wykonuje się także z innych materiałów:

• ażurowe drabinki z surowego drewna, które nadają wnętrzu rustykalny charakter. Drabinki mogą mieć układ krzyżowy, poziomy lub pionowy. Ten ostatni jest najlepszy, bo na listewkach nie zbiera się kurz. Gdy listewki będą kanciaste, a drewno pomalujemy na ciekawy kolor, osłona grzejnika zyska nowoczesny wygląd;
• panel ze sklejki lub MDF-u, w którym można wyciąć dowolne otwory. Układ i wielkość otworów mogą tworzyć efekt uporządkowanej albo abstrakcyjnej kompozycji. Ważne, żeby było ich na tyle dużo, żeby wypuszczały ciepłe powietrze. Taką maskownicę grzejnika można dowolnie pomalować, np. w kolorze sąsiadujących ścian albo kontrastowo, żeby wyróżnić ją z tła;
• szkło mleczne albo z wyszlifowanym wzorem;
• panele z blachy stalowej, np. korten w kolorze rudym, albo aluminiowej ryflowanej, która ma kolor szary;
• metalowa siatka, nawet tak drobna, jak w moskitierach, albo koronka. Trzeba je jednak umieścić w mocnej i nośnej ramie.

Zabudowa grzejnika a głowica termostatyczna

Wykonując obudowę grzejnika, nie należy zasłaniać głowicy termostatycznej, gdyż może ona zaburzyć jej działanie. Zbyt szczelna maskownica albo wykonana z materiału nieprzepuszczającego ciepła sprawi, że ciepło będzie zalegać przy grzejniku. W takiej sytuacji głowica, reagując na wysoką temperaturę, będzie samoczynnie zmniejszać temperaturę grzejnika, choć w pozostałej części pomieszczenia jest chłodniej. Dlatego zabudowując kaloryfer, strona z zaworem powinna być otwarta. Można też wyposażyć grzejniki w głowice termostatyczne ze zdalnym czujnikiem temperatury.

Jak zrobić bombkę z papieru? To wcale nie takie trudne.

Papierowe bombki są naprawdę wspaniałą dekoracją w zasadzie każdego wnętrza, a w okresie bożonarodzeniowym również choinki. Musimy zaznaczyć, że bombki z papieru są niesamowicie czasochłonne. Jednak są proste w wykonaniu. W związku z tym nie powinniśmy mieć z nimi kompletnie żadnych problemów. Bombki wykonać możemy z czystego bądź też z kolorowego papieru. Takie bombki z papieru możemy także spryskać brokatem czy też przykleić różnego rodzaju piórka, cekiny, guziki czy też innego rodzaju dekoracje.

Jak zrobić bombkę z papieru? Często szukana instrukcja

Jeśli w sieci szukamy odpowiedzi na pytanie – jak zrobić bombkę z papieru, to natkniemy się na masę wzorów. W zasadzie to jest ich tysiące. Wzory te pomogą nam oczywiście w wykonaniu bombek. Bombki naprawdę są bardzo proste do zrobienia. Poradzą sobie nawet z tym dzieci, a wykonanie ich sprawia bardzo dużo radości.

Bombki wykonać można z papieru służącego do pakowania prezentów, kartek z zeszytu, zwykłych kartek do drukowania czy też nawet z kartek z książki. Jednak najlepiej będzie się prezentował papier ozdobny koniecznie dwustronny. Kartki muszą być relatywnie cienki, aby łatwo było je sklepić ze sobą. Gdy wybierzemy grupy papier to może się on okazać zbyt sztywny. Oczywiście można spróbować jeśli mamy dobry klej oraz odpowiednią siłę. Niczego jednak nie obiecujemy.

Model podstawowy bombki z papieru

Na sam początek wycinamy z papieru kolorowego 9 kółek. Wszystkie te kółka składamy na pół. Po czym przykładamy je do siebie i rozprostowujemy. Na zgięciu musi się pojawić wyraźna linia.

Kółka należy zszyć zszywaczem w dokładnie trzech miejscach. Zszyć należy wzdłuż linii zgięcia. Przyszła pora na sklejenie ze sobą poszczególnych boków do 1/3 długości. W pierwszej kolejności sklejamy dwa okręgi na górze, a później na dole następny okrąg. Sklejamy je tak naprzemiennie, aż do samego końca.

Bombki w 3D

Jeśli jesteśmy już na tyle obyci w temacie zwykłych bombek, to przyszła pora na zrobienie bombki 3D. Jak ją wykonać? Narysujmy szablon kwiatka pięciopłatkowego. Powielmy go dwanaście razy. Najlepiej na grubszym dwustronnym i kolorowym papierze.

Jeśli chcemy zawiesić kulę na choince, to wówczas w jednym z kwiatków powinniśmy zrobić w środku otwór oraz przez niego przewlekamy sznurek. Oba końce przyklejamy taśmą klejącą po stronie wewnętrznej kwiatka.

Każdy kwiatek należy naciąć do połowy. Później kwiatki składamy ze sobą. Ich nacięcia wsuwamy jedno w drugie. Kula po złożeniu jest już gotowa do zawieszenia. Naprawdę nic trudnego.

Wieczny problem – jak podlewać storczyki?

Podlewania storczyków musimy się nauczyć. Okazuje się, że nie jest to wcale nie proste oraz oczywiste. Niektóre storczyki bez wody nie mogłyby żyć długo, chociaż niektóre odmiany są bardzo odporne na suszę. Storczyki są roślinami egzotycznymi, których podlewać nie należy w taki sposób jak większość innego rodzaju roślin. Przy podlewaniu storczyków musimy pamiętać o kilku niezmiernie ważnych zasadach.

Jak podlewać storczyki oraz jaką wodą?

Pytanie jak podlewać storczyki pojawia się w wyszukiwarce internetowej niezmiernie często. Przy pielęgnacji storczyków musimy wiedzieć, że bardzo ważna jest jakość wody. Dla wielu storczyków wodociągowa woda jest za twarda i im to szkodzi. Powoduje do tego powstawanie plam szpecących bezpośrednio na liściach storczyków. Właśnie dlatego nie powinno się podlewać storczyka wodą, która pobieramy prosto z kranu. Hodowcy storczyków poświęcić musieli dużo pracy na wyhodowanie mieszańców, które są odporne na wodociągową wodę. Jednak jeśli chcemy dla naszych storczyków dostarczać naprawdę dobrą wodę, to warto zbierać deszczówkę. To ona dla nich jest najbardziej odpowiednia.

Chociaż tutaj uważać musimy, aby deszczówka nie była za bardzo zanieczyszczona. Możemy również storczyki podlewać mieszanką destylowanej wody oraz także wody wodociągowej. Dla storczyków nieodpowiednią wodą jest woda mineralna. Zawiera ona sporo soli mineralnych.

Jakie są zasady podlewania storczyków?

Odkąd to storczyki na nasze parapety zawitały napisano bardzo wiele książek oraz także artykułów dotyczących tematu podlewania tychże roślin, a pomimo to nadal większość osób ma duże problemy z tymże zabiegiem. Nie ma jednak co się dziwić, ponieważ podlewanie nadaj jest jednym z zabiegów pielęgnacyjnych najtrudniejszych.

To jak często powinniśmy podlewać storczyka jest uzależnione od bardzo wielu czynników, takich jak sam rodzaj podłoża, to jak długo utrzymywać może wilgoć oraz jaka jest wielkość doniczki.

Jeśli naszym storczykom dostarczamy za mało wody, to nie dociera do ułożonych najniżej korzeni i tym samym nasz storczyk więdnie. Storczyk usycha bardzo rzadko. Należy postarać się naprawdę, aby roślinę tę zasuszyć na śmierć, ponieważ storczyki pobierają także wilgoć z otoczenia.

Dla storczyka typowego rosnącego w doniczce standardowej przyjmuje się zasadę podlewania jednego razu w tygodniu. Po podlany należy jednak odczekać aż woda odcieknie i po tym czasie dopiero odstawić roślinę na jej miejsce stałe na parapecie. Wszystkie te zasady powinniśmy sobie zapamiętać, a nasze storczyki będą przepiękne.

Z czym łączyć kolor musztardowy?

Kolor musztardowy jest mocnym przełamanym odcieniem żółtego. Przywołuje on styl vintage. Tworzy bardzo harmonijne duety z czernią, szarością, bielą i nie tylko. Także podkreśla przytulność tkanin miękkich, a idealnie prezentuje się na meblach pokrytych tapicerką. Możemy to także użyć jako kolor ściany.

Jakim kolorem jest kolor musztardowy?

Nie da się ukryć, że ciepłe kolory wracają do łask. W trendach coraz więcej mamy pomarańczowego, czerwieni, rubinu oraz różnego rodzaju wcieleń żółtego. W tym znajduje się także ochra oraz także kolor musztardowy. Pomimo, że się on nam kojarzy z duszą, świetnie się prezentuje także w aranżacjach nowoczesnych.

Kolor musztardowy jest jednym z odcieni żółci, jednak troszkę przybrudzony oraz lekko ciemniejszy. Powstaje on z mieszanki żółtego podstawowego z dodatkiem złota oraz brązu. Ta barwa jest niezwykle elegancka, szlachetna oraz bardzo ciekawie dekoruje, a do tego na pierwszy plan wybija pierwszy żółty.

Dzięki temu w neutralnych oraz stonowanych kolorystycznie wnętrzach służy jako akcent żywy oraz wyrazisty. Jednak bez ryzyka, że zepsujemy całą harmonię wystroju. Do trendów wraca moda na tak zwany mid-century design. Z takimi kolorami jak oliwkowa zieleń czy też bordo tworzy zestawienia barwne intrygujące, niemniej także polubi sąsiedztwo innych kolorów.

Łączenie koloru musztardowego

Na początek należy zwrócić uwagę na łatwe oraz bezpieczne zestawienia. Kolor musztardowy warto przede wszystkim łączyć z bielą, naturalnym drewnem, szarością oraz także z subtelnymi kolorami ziemi. Polecamy szczególnie dodatki musztardowe, które ożywiają ładnie wystrój oparty na barwach już wspomnianych: poszewki, pledy, naczynia, zasłony czy też dywany. Osoby odważniejsze sięgnąć mogą po fotele musztardowe czy też po musztardową sofę. Szczególnie warto wybrać te, które są tapicerowane welurem. W tenże sposób doprawimy wnętrze specjalną nutką elegancji w klimacie stricte retro.

Czy są jakieś inne połączenia sprawdzone? Kolor musztardowy prezentuje się świetnie w towarzystwie pomarańczy, bordo, przybrudzonej czerwieni oraz marsali. Miłośnicy ciemniejszych kolorów mogą zestawić kolor musztardowy nawet z czernią, purpurą oraz z granatem.

Na sam koniec warto dodać, że nie należy bać artystycznych oraz twórczych połączeń. Chociaż obecnie musztardowy kojarzy się nam z klasyką to jeszcze kilkadziesiąt lat wstecz kochali go projektanci nowoczesnych oraz awangardowych projektów mebli. Jeśli oczekujemy efekt lekkości oraz energii, to kolor musztardowy powinniśmy zestawić z różem.

Kobaltowy kolor we wnętrzach

Kolor kobaltowy króluje od wielu sezonów na pokazach modowy. Jednak równie dobrze radzi sobie we wnętrzach mieszkań oraz domów, a nawet biur. Projektanci wykorzystują chętnie go w dodatkach lub też wprowadzają jako kolor główny w konkretnym pomieszczeniu. Jeśli nam zależy na odświeżeniu wnętrza, a chcemy jednocześnie, aby było ono przytulne, to kobaltowy kolor spełni z pewnością nasze wszelkie oczekiwania.

Jakim kolorem jest kobaltowy kolor?

Wbrew pozorom kobaltowy kolor sprawić może nam nieco trudności. Wiele osób go myli z kolorem szafirowym czy też z kolorem chabrowym. Zatem jakim kolorem jest kolor kobaltowy? Kobalt jest jednym z odcieni niebieskiego koloru. Jest to chłodna barwa, która jest połączeniem błękitu oraz odrobiny czerwonego. Kobaltowy kolor jest wyrazisty, ale także szlachetny. Dodaje wnętrzu elegancji oraz nutki nowoczesności.

Kolor kobaltowy jest najczęściej mylony z chabrowym kolorem, jednak w przypadku drugiego na myśli mamy barwę znacznie jaśniejszą. Taką dokładnie, jaką zachwyca nas chociażby kwiat bławatka. Chabrowy jest odcieniem koloru niebieskiego, delikatnie wpada w fiolet jasny.

Kolor szafirowy z kolei jest intensywnym odcieniem ciemnoniebieskiego. Mylony jest on z grafitem. W zestawieniu z kobaltowym kolorem oraz chabrowym to najciemniejsza ze wszystkich barw.

Kolor kobaltowy – z czym łączyć?

Kolor kobaltowy bardzo podobny jak inne odcienie kolory niebieskie – odnajdują się świetnie we wnętrzach. Dlaczego? Ta barwa kojarzy się nam z wodą, świeżością oraz bardzo przyjemnym uczuciem chłodu. Sprawia to nic innego jak to, że dane pomieszczenie jest nowoczesne oraz przytulne. Umiejętne połączenie koloru tego sprawi, że możemy uzyskać wrażenie wnętrza bardziej eleganckiego. Z czym go łączyć?

Na pewno pewniakiem jest biel. Kontrastująca biel z kobaltem sprawdza się doskonale w dodatkach, ale także w nieco większych elementach wyposażenia wnętrz czy też na ścianach. Kobaltowy kolor tworzy niezmiernie zgrabną parę również z szarością. Jest to widoczne szczególnie w zestawach kanapy i poduszek. Wnętrzne przytulne uzyskamy jeśli połączymy kobaltowy kolor z beżami. Szczególnie poleca się odcienie drewna z kremowym kolorem.

Jak widać genialnych połączeń jest bardzo wiele. Nie pozostaje zatem nic innego jak zabawa z kolorami. Nie bójmy się kolorów i stawiajmy na niestandardowe połączenia. Dzięki temu na pewno nie będzie nudno. Co jak co, ale tego możemy być w stu procentach pewni. Bawmy się, a nasza radość będzie widoczna w efekcie końcowym, który udało nam się uzyskać.

Kolor burgund we wnętrzu

Głęboki oraz nasycony burgund jako kolor naszych ścian świetnie się sprawdza w elektrycznej aranżacji wnętrza.

Kolor burgund – klimat kolekcjonerski

Kolor burgund jest kolorem winnej czerwieni. Stanowic on naprawdę świetne tło dla ekspozycji pamiątek z podróży czy też dla bibliotecznych zbiorów. Warto poznać nieco bliżej burgund oraz dowiedzieć się, jaki efekt we wnętrzu jest możliwy do uzyskania za jego sprawą, a do tego jak go łączyć z innymi kolorami.

Dla kogo ten kolor?

Burgund, a więc kolor wina głębokiego jest wybierany przez osoby kochające podróże, osoby towarzyskie oraz także przez osoby wrażliwe na piękno. Siłą osób kochających tenże odcień czerwieni najczęściej są emocje. Zależnie od kolorytu ich, potrafią za sobą porwać tłumy czy też rozsiewać upór oraz gniew. Miłośnicy burgunda są osobami władczymi, którym bycie liderem przychodzi z bardzo dużo łatwością. Kochają życie, z którego czerpią swoimi pełnymi garściami. Osoby te przywiązują ogromną rolę do uczuć, nie potrafią emocji skrywać. Są bardzo zdeterminowane. Gdy już wytyczą sobie cel wyraźny, to zrobią wszystko, aby go osiągnąć.

Porady dotyczące koloru burgundowego

Wyraziste, intensywne oraz ciemne odcienie kolorów ścian w naszych wnętrzach stosować należy bardzo rozważnie. Dlaczego? Chociażby dlatego, że chodzi o przytłoczenie wnętrza. Jak wydobyć z koloru tego pełnię urody? Dawna architektura zakładała o wiele wyższe stropy oraz także powierzchnie okien. Obecnie dysponują mniejszymi odpowiednio powierzchniami mieszkań oraz także niższymi i węższymi oknami. Pamiętajmy, że ciemne kolory stosować należy na ścianach, które są najlepiej oświetlone. Są to ściany, które się znajdują naprzeciwko okna bądź też na sąsiedniej ścianie.

Warto także położyć tenże piękny oraz rubinowy odcień czerwienie na dwie ściany, które znajdują się obok siebie, tworząc tym samym przepiękny kącik do pracy – z miejscem na galerię zdjęć, sekretarzyk czy też ekspozycję pamiątek. Może to być szklana gablota czy też ażurowy oraz otwarty regał. Ściana w tym kolorze jest doskonałym tłem dla galerii obrazów oraz także grafik. Komplikacja zdjęć rodzinnych, rysunków dziecięcych czy też ulubionych grafik może być oprawiona w ramy złote  o różnych formatach.

Jeśli boimy się ryzykowania z tym jakby nie było oryginalnym kolorem, to poprośmy o pomoc kogoś doświadczonego. Mowa tutaj o projektancie wnętrz, styliście, architekcie czy też przynajmniej osoby, która pracuje w sklepach budowlanych czy też z dekoracjami do wnętrz. Osoby te mają ogromną wiedzę.

Jakie są modne odcienie pomarańczowego?

Pomarańczowy kolor cieszył się największą popularnością w secesji, a później już w latach sześćdziesiątych. W tym oku zaznacza mocno swoją pozycję w trendach – zwłaszcza chodzi o odcienie ceglasty, terakotowy oraz dyniowy. Sprawdźmy z czym łączyć odcienie pomarańczowego.

Odcienie pomarańczowego oraz południe Europy

W Polsce kojarzymy często kolor pomarańczowy z epoką minioną. W związku z tym nie jest zawsze pożądany we wnętrzach współczesnych. Na południu Europy, szczególnie we Włoszech, to jedna z barw najpopularniejszych i we wnętrzach, jak i także w architekturze. Oczywiście należy to wiązać z klimatem – w mocnych promieniach słońca odcienie pomarańczowego prezentują się możliwie najlepiej. Poza tym w śródziemnomorskich krajach sporo osób korzysta z odcieni różnych pomarańczowego, a przede wszystkim z samej terakoty – materiału na okładzinach ściennych, posadzkach oraz także dachach. Wiele miast znajdujących się na południu Europy, patrząc z lotu ptaka, to istne morze terakoty.

W bieżącym roku kolor pomarańczowy wkroczył już na zawsze do trendów.

Z czym łączyć odcienie koloru pomarańczowego?

Kolor pomarańczowy ma bardzo różne odcienie. Wyróżniamy odcienie od bladej moreli, poprzez brzoskwinie, aż po kolor terakoty oraz cegły. Często do koloru pomarańczowego zalicza się także kolor miedziany oraz także kolor bursztynowy. Bez względu na sam odcień jest to barwa energetyczna, ciepła oraz wyrazista, dlatego wymaga mocniejszego zrównoważenia kolorami chłodnymi. Do tego będzie idealny kolor niebieski. Jest on w pełni komplementarny z pomarańczą. Świetnym rozwiązaniem jest także chłodna zieleń. Odcienie pomarańczowego śmiało możemy łączyć z innymi barwami ciepłymi, a do tego z czernią oraz bielą. Jednak zadbajmy o kontrasty, aby wnętrze nie było monotonne, a co gorsza jeszcze męczące.

Najmodniejsze odcienie pomarańczy

Najdelikatniejsze odcienie pomarańczowego to kolor brzoskwiniowy, łososiowy, wszelkiego rodzaju pastele oraz kolor morelowy. Jednak w obecnym roku to odcienie wyraziste wiodą prawdziwy prym we wszelkich trendach.

Kolor terakoty oraz cegły jest ciemnym oraz dostojnym odcieniem pomarańczy, który wpada w brąz. Odcień ten jest niezmiernie popularny na południu Europy. W sezonie tym pojawia się w bardzo licznych wcieleniach.

Świetnymi odcieniami jest kolor dyniowy oraz kolor mandarynkowy. Pierwszy z nich oczywiście kojarzy się z dynią. Można przy jego wykorzystaniu wyróżnić jedną ze ścian w salonie. Z kolei kolor mandarynkowy jest nieco głębszy oraz ciemniejszy jeśli go porównamy z czystym kolorem pomarańczowym.

Czym są płytki azulejo?

Portugalia zdecydowanie kojarzy się nam z pięknymi plażami oraz z wakacjami. Jednak okazuje się, że wiele osób kojarzy Portugalię z płytkami. Chodzi o płytki azulejo, które są w zasadzie obecne na każdym kroku.

Płytki azulejo – skąd się wzięły?

Płytki azulejo są cienkimi ceramicznymi płytkami. Najczęściej są używane jako element mozaik, które się składały z wielu elementów pokrywających ściany. Poza zdobieniem zwykłych ścian tworzyły one często dekoracje osobne. Niegdyś płytki pokrywały w zasadzie całe sufity, ściany oraz podłogi. Miało to miejsce w mieszkaniach prywatnych, jak i także kościołach, pałacach, ogrodach czy też klasztorach.

Obrazy, które były wykonane z tych kafelków, przedstawiały często historyczne sceny czy też sceny mitologiczne. Poza tym miały również postać religijnej ikonografii. Kafelki układane na budynkach uważane były za możliwie najlepszy sposób na odróżnienie się od innych wyglądem oraz udekorowaniem swojego miejsca zamieszkania.

Są dwie teorie genezy dotyczące samej nazwy. Pierwsza z nich przestawia, że nazwa pochodzi prawdopodobnie z języka arabskiego od słowa – azzelij, które oznacza mały kamień gładki. Druga zaś przyjmuje, że azulejo się wzięło z języka portugalskiego oraz hiszpańskiego, a tak naprawdę od słowa azul, które oznacza niebieski kolor. Za tym może przemawiać przede wszystkim to, że większość kafelków produkowanych w Portugalii właśnie była niebieskiego koloru.

Gdzie zobaczymy te popularne płytki?

Obecnie w Portugalii płytki dalej są popularne w sztuce oraz w kulturze. Lizbona pochwalić się nawet może specjalnym muzeum kafelków.

Płytki azulejo spotkamy w Lizbonie we wspomnianym już muzeum płytek o nazwie Museu Nacional do Azulejo. Poza tym można je spotkać spacerują po dzielnicy historycznej o nazwie Alfama. Polecamy także spacer w Klasztorze świętego Wincenta za Murami. Poza tym można je spotkać na wielu ulicach oraz także na stacjach metra.

Musimy przyznać, że płytki prezentują się naprawdę rewelacyjnie. Co jak co, ale jest co podziwiać. Szczególnie na uwagę zasługują wszelkie różnego rodzaju mozaiki. Robią wrażenie. Nie wolno o płytkach azulejo zapominać wybierając się na wczasy do Portugalii. Może to być kolejny punkt na naszej liście, na której planujemy co planujemy zwiedzić.

Po tym artykule będziemy już wiedzieć czym są płytki azulejo oraz będziemy potrafili wymienić jeszcze jedną kwestię, z której słynie Portugalia. Są to właśnie płytki azulejo. Płytki azulejo występują w wielu kolorach oraz wzorach. Od ich różności można dostać zawrotów głowy.

Sansewieria odmiany – o których należy wspomnieć?

Sansewieria jest rośliną tropikalną, która się wywodzi bezpośrednio ze stepów afrykańskich. Wyróżniamy około siedemdziesięciu gatunków roślin. Oryginalny kwiat możemy być z łatwością hodowany przez amatorów początkujących roślin doniczkowych. Wężownica jest odporna na popełniane uprawowe błędy, źle reagując jedynie na podlewanie nadmierne. Poznajmy odmiany tej piękności pochodzącej ze stepu.

Sansewieria odmiany

Jeśli chodzi o Sansewieria odmiany to najbardziej popularną odmianą jest odmiana Futura Superba. Jest to odmiana bardzo dekoracyjna. Długie orz ciemnozielone liście są skręcone delikatnie spiralnie. Ich ozdobą są prążki jasnozielone oraz także obrzeżenia złociste. Podobnie jak inne odmiany znosi świetnie trudne uprawowe warunki. Niewielka ilość wody, niedostateczne oświetlenie czy też przedłużające się okresy suszy nie są żadnym problemem. Wyprostowane oryginalnie kępy rośliny tropikalnej rosną dobrze w miejscach o oświetleniu rozproszonym. Niezmiernie ważnym zabiegiem jest podlewanie oszczędne. Odmiana Superba wymaga podlania dopiero, gdy górna warstwa podłoża przeschnie. Kwiat doniczkowy wymaga zasilania raz w miesiącu.

Kolejną odmianą jest odmiana Laurentii. Jest to niezmiernie atrakcyjny doniczkowy kwiat. Kwiat ten osiąga do stu pięćdziesięciu centymetrów wysokości. Rosnące kępiasto sztywne liście zdobi obrzeżenie złociste oraz także poprzeczne prążki ciemnozielone. Kontrastują one z tłem jaśniejszym liściowej blaszki. Latem odmiana ta kwitnie. Na długim pędzie tworzą się drobne kwiaty, o bardzo przyjemnym oraz delikatnym zapachu. Roślina należy do odmiany raczej wolno rosnącej oraz tolerancyjnej na trudne uprawowe warunki. Właściwa uprawa tej odmiany głównie polega na dbałości o podlewanie rośliny dopiero, gdy przeschnie podłoże. Zbyt wilgotna lub mokra ziemia utrzymująca się jest przyczyną zamierania liści oraz jest przyczyną gnicia korzeni.

Kolejna odmiana

Kolejną odmianą, na którą warto zwrócić uwagę jest odmiana o nazwie Hahnii Black. Należy ona do karłowej odmiany. Dorasta jedynie do dwudziestu centymetrów wysokości. Wyjątkowość tejże odmiany zapewnia naprawdę oryginalny oraz zaokrąglony pokrój. Ciemnozielona, prawie czarne liście są ujęte w rozety. Znowu uprawa rośliny nie przedstawia kompletnie żadnych problemów. Hahnii Black rozwija się świetnie w miejscach, które są lekko zacienione. Podlewanie przeprowadza się bezpośrednio po przeschnięciu podłoża, a raz w miesiącu roślinę należy nawozić wieloskładnikowymi nawozami.

Warto poszerzyć swoją kolekcję o kolejne odmiany.